Living in the house of love and friendship

Ik ben gelukkig!

Bijna 2 weken geleden ben ik voor de 4de maal verhuisd (en dat in 3 maanden tijd)! Ja, inderdaad, dit kan al beginnen tellen! Maar 1 ding kan ik met zekerheid zeggen: ik voel me hier thuis en gelukkig bij mijn 2 spaanse vrienden! Felix en Maria zijn er 2 uit de duizend! Ik moet het met heel wat minder luxe stellen maar de sfeer in ons huisje is onbetaalbaar! Iedere dag wordt er uit volle borst gezongen en gedanst en massa’s gelachen. ’s Morgens staan we op met hemelse muziek die doorheen het hele huis weerklinkt. Iedere dag wordt er lekker gekookt en niemand wil voor de ander zijn kookkunsten onderdoen… Vanavond bv. staan balletjes in tomatensaus met gebakken aardappelen en een koud slaatje op het menu! Haha, eindelijk! En geloof het of niet, sinds vorige week vinden we het fantastisch om iedere dag ons eigen brood te bakken! (de foto’s op picasaweb zijn het levende bewijs).

Sinds enkele dagen hebben we ook een supergrote, overdekte groeten- en fruit- en vlees- en bloemen- en rakija- en kleren- en schoenen- en-een-beetje-van-alles markt ontdekt! Samen met Felix ben ik zaterdagmorgen vroeg opgestaan en gaan ‘markten’! Het was zalig: zaterdagmorgen (9u), verblindende zonnestralen en een stevige ‘bura’wind, strompelend tussen alle mogelijke kraampjes! De marktkramers die je langs alle kanten begroeten en je hun verse producten aanbieden. De prijzen zijn schandalig goedkoop, maar de kwaliteit is ongelooflijk! Alles is homemade! Zelfs de wollen sokken zijn gebreid door oude vrouwtjes! Voor je iets koopt moet je proeven (dat geldt natuurlijk niet voor de sokken)! Zo was ik wel benieuwd naar de smaak van ‘homemade’ rakija (= sterke drank) aangeboden in coca-cola flessen… Een vriendelijke man schonk een scheutje rakija in het dopje van de fles en we moesten ervan proeven! Na deze geneugte moesten we zijn hele assortiment proeven… (Rakija wordt van verschillende fruitsoorten gemaakt). Je kan je al voorstellen hoe grappig het zicht moet geweest zijn: Felix en ik om 9u30 helemaal verwaaid, proevend van 15 verschillende ‘coca-cola flessen’ en leute tot en met! Uiteindelijk hadden we van zodanig veel verschillende smaken geproefd dat ik niet meer kon zeggen welke rakija ik eigenlijk het lekkerst vond! Volgende week gaan we terug hihi!

Ons avontuur eindigt hier nog niet zu! Geladen met massa’s zaken groenten en fruit (en dit voor slechts 10 euro) trokken we richting een viswinkel! Je moet weten dat dit de enigste plaats is in Mostar waar je verse vis kan krijgen! Ja, inderdaad ongelooflijk! Bij het binnenkomen staan er 2 grote aquariums voor onze neus met vissen! De vrouw vraagt wat we willen en we bestellen 2 forellen! Mevrouw vangt de vissen uit het aquarium en stopt de 2 levende vissen in een plastiekzak en knoopt de zak dicht! “Dit is 2 euro”! Een bewegende plastiekzak met ons middagmaal staat tentoongesteld op de toonbank! Felix en ik staan raar naar elkaar te kijken: “Is het mogelijk om de vis schoon te maken?” Mevrouw pakt de zak, pakt een hamer en begint als een wilde gek op de zak te kloppen! Ze opent de zak en 2 dode vissen glijden uit de zak! Ik voel het bloed uit mijn lichaam stromen; ik word onwel! In no time heeft de vrouw de vis gekuist en 20 seconden later staat een niet-bewegende zak terug voor onze neus! Amai!! Bij het verlaten van de winkel moest ik mij 5 minuten neerzetten! Ik dacht dat ik flauw zou vallen!

In tegenstelling tot de leuke atmosfeer in het huis en in Mostar, gaat mijn project niet vooruit! Vera, mijn mentor in het centrum, werkt langs alle kanten tegen! Iedere dag zijn er misverstanden omdat ze verstrooid is of omdat ze totaal niet meer op deze wereld leeft! Amai! Zelf geeft ze mij geen taken en als ik voorstellen doe, blaast ze ze weg met de wind! Ze komt met niemand overeen in het centrum. Dus als ik maar 1 woord tegen een verpleegster of een dokter of een sociaal werker zeg, krijg ik de volle lading de dag erop! Vorige week maandag heb ik een schelddouche gekregen; wel te verstaan in het servo-kroatisch. Ze dacht dat ik haar niet zou begrijpen, maar sorry, scheldwoorden zijn dan wel de eerste zaken dat ze mij hier hebben geleerd ;-) Nuja, ik laat mij niet doen! Iedereen in het centrum is supervriendelijk voor mij en ze hebben medelijden met mij. Aangezien Vera niet iedere dag van de week in het centrum is (en ik wel), kan ik hen gerust met dingen helpen! Ik heb aan Armel gevraagd om een vergadering te organiseren met ons drieën om alles eens op een rijtje te zetten! Op die manier hoop ik dat er wat schot in de zaak komt! Ik hou jullie zeker op de hoogte!

Vorige week heb ik het bezoek gekregen van nog een Belg: Stefanie Kesteloot van Balkanactie! Bedankt Steke, ’t was de max! Haar komst kwam als een geschenk uit de hemel! Aangezien we hier al met enkele vrijwilligers zijn, hadden we het idee om een ‘interculturele’ avond voor te bereiden! Ondertussen zijn volgende landen al vertegenwoordigd in Mostar: Spanje, Slovenië, België, Frankrijk, Italië en Tsjechië! Aangezien dit idee al een tijdje door ons hoofd speelde, konden bijna alle vrijwilligers traditioneel eten en drinken en promotiemateriaal van hun land meebrengen! Ik was hier als eerste en had natuurlijk niets bij! Gelukkig kwam Stefanie met een rugzak vol jupiler, hoegaarden, jenever, chocolade, speculoos en wafeltjes! Om onze avond te promoten hadden we flyers en posters gemaakt. We hadden redelijk veel mensen uitgenodigd! Alles ging door in Abrašević! Voor ieder land was er een tafel voorzien waarop we ons typisch eten of drinken konden tentoonstellen! Daarnaast werden er enkele sketchkes naar voor gebracht die de verschillen moesten verduidelijken in de vertegenwoordigde landen. Bv: we hebben andere eetgewoonten, andere uitgaansgewoonten of andere gewoonten in openbare plaatsen… Als afsluiter van de avond hadden we een Bosniër uitgenodigd die traditionele, bosnische muziek voor ons speelde. Het werd een grandioos succes! En we gingen door tot in de vroege uurtjes…

Ik had dit bericht al enkele dagen geleden geschreven maar internet werkt hier langs geen kanten. Sinds vandaag hebben we eindelijk internet in ons huisje! Dus ik beloof jullie om weer wat meer op mijn blog te schrijven! Ondertussen zijn er weer leuke dingen gebeurd! Haha, deze week heb ik de lange haren van Felix geknipt! Op de foto's kan je hem nu bewonderen met een fris en kort kopke!!! Ja, mensen dit is mijn werk! Hihi!