maandag 29 oktober 2007

Greets from Travnik

Dit is Karolina Pliso. Zij werkt in Forum Syd. Zalig mens!!! De hele week heb ik met haar opgetrokken. Dit was tevens ook mijn kamertje in het hotel in Travnik...
Dit zijn Lika (Dario's broer) en Altijana. Ook zij zijn jeugdwerkers en werken in Forum Syd...
Dario wilde mij perse omtoveren tot een echte moslimvrouw... haha!!! Ik wilde jullie deze foto zeker niet onthouden...
Vedran en ikke! Vedran is de neef van Dario en hij heeft zich ook over mij ontfermt tijdens iets minder actieve momenten...
Dit is ABA's straat; de straat van het hotel waarin ik verbleef gedurende mijn weekje in Travnik..


Zondag 28 oktober 2007

De laatste uren op de bus waren het zwaarst. Ik verlangde om ter plaatse te zijn. Ik kwam iets vroeger aan in Travnik dan verwacht. Dario stond mij aan de bushalte op te wachten. Het was een blij weerzien! Ik heb voor 5 nachten een kamer geboekt bij ABA; een leuk hotelletje hier in Travnik. (Volgende week pas zal ik richting Mostar vertrekken waar ik het project zal kunnen starten. Dit weekend staat er een weekendje Sarajevo met Dario gepland.)
Ik heb nog vlug iets kunnen drinken in internetclub maar er stond een vergadering op ons te wachten van Forum Syd (zo heet de jeugdwerking hier. Al enkele jaren werkt Balkanactie nauw samen met hen)… Natuurlijk begreep ik er geen snars van maar alles werd achteraf voor mij in het Engels vertaald.
By the way, balkanners in België, jullie hebben allemaal vele groetjes van Dario, Karolina, Amer en Dzenana. Amela is hier van het toneel verdwenen (ze heeft haar ontslag gekregen). Dit betekent dat iedereen hier is opgelucht maar dat betekent ook dat er massa’s werk bij is gekomen…
Voor de rest van de dag hebben we in Tavan (een lokale pub) gehangen en getetterd en gelachen en ons geamuseerd… Natuurlijk mochten de cevapi (bosnische specialiteit: gegrilde worstjes in een pitabroodje) niet ontbreken! Echt heel lekker, een aanrader voor al wie mij wil en zal komen bezoeken.
De avond heb ik met Dario, Karolina en Vedran op mijn kamer doorgebracht. Ik had enkele funny movies op mijn pc staan (Jelle zal wel weten waarover ik het heb ;-)) waar we ons kostelijk mee geamuseerd hebben…
Mijn belgisch telefoonnummer bestaat niet meer gedurende de komende 9 maanden. Vanaf nu ben ik bereikbaar op 00387/62.49.61.09. Er bestaat hier een manier om gratis berichtjes naar elkaar te sturen en heel goedkoop met je gsm op internet te kunnen. Als ik hierover meer weet, laat ik jullie dit zeker weten!

Onderweg

Zaterdag 27 oktober 2007

Hallo allemaal,

Geloof het of niet maar ik zit hier nu al 15 minuten naar een leeg word document te kijken. Niet wetend waar ik mijn verhaal kan starten!

Zaterdagmorgen ben ik aan de ene kant met een heel klein hartje vertrokken vanuit Kortrijk. Wanneer de treindeur me scheidde van mijn wenende mama hoopte ik dat de trein zou vertrekken maar dat ik er niet zou opzitten… Aan de andere kant wist ik heel zeker: HET IS NU OF NOOIT!! Dit is een kans die ik geen 2 keer in mijn leven zal krijgen. Chica, grijp ze met je beide handen en ga ervoor! Papa vergezelde mij tot in Brussel Noord want de bagage was iets zwaarder geworden dan ik had voorzien ;-)

De bus was op tijd (ja, ongeloofelijk maar waar). Maar ik had al vlug door dat mijn servo-kroatische taallessen die ik in België had gevolgd mij op dit moment heel goed van pas zouden komen. 1 mevrouw sprak een beetje Duits en ze heeft zich gedurende heel de busreis over mij ontfermt. Ik zat nog niet helemaal neer of ik kreeg haar adres en telefoonnummer al in mijn handen geduwd. Ze woont in Tuzla en moest ik problemen hebben of vragen of ik was in Tuzla dan kan ik bij haar terecht… Super! Ik deed er weer niet raar van dat dit zou gebeuren! Alsof deze vriendelijkheid in hun genen zit! Ik was gelijk een attractie op die bus. Iedereen wilde weten wat ik in godsnaam helemaal gepakt en gezakt in Bosnië ging doen. Haha, dus mensen, de busreis was lang en vermoeiend maar kheb mij zeker niet verveeld! Ik heb zelfs geen tijd gehad om te slapen…

Om 5u zondagmorgen moest ik in Zagreb van bus veranderen. Bij het uitstappen stonden er 4 mannen ons op te wachten met een matje, 3 potjes en een balleke in hun hand! Ik had al vlug door dat ik mij rustig aan de kant zou houden. Misschien kennen jullie van die gokspelletjes. Je geeft geld, de mannen verdraaien de potjes en jij moet zeggen onder welk potje het balletje zit… 1 vrouw gaf de mannen geld. Haar vriendin begon te roepen en te schelden hoe corrupt dit allemaal niet was en dat ze haar vriendin moesten gerust laten. De mannen reageerden hierop met een kleine vechtpartij… Gelukkig was Chica ondertussen haar territorium aan het afbakenen op de nieuwe bus die slechts met 7 personen bezet was (haha)…

vrijdag 26 oktober 2007

It's the final countdown!!

Yo yo yo,
Het aftellen (allé in uren dan toch) is begonnen! Kleren en boeken heb ik deze morgen mijn koffer ingeduwd. Dus eindelijk klaar om te vertrekken. Om eerlijk te zijn was het nog een voordeel om maar één week voorbereidingstijd te hebben, dan heb je geen of weinig tijd om na te denken...
Zondag kom ik in Travnik aan (rond de middag). Dus als ik mogelijkheid zie, laat ik zeker iets van mij horen... Maandag 5 november gaat mijn project 'officieel' van start dus dat zien we dan later wel weer!!
Mijn laatste week hier in België was echt fantastisch! Bedankt allemaal! Ik heb er met volle teugen van genoten...
Ik ga hier niet sentimenteel doen maar ik wil jullie gewoon zeggen dat ik jullie allemaal HEEL erg zal missen...
Chica x

donderdag 18 oktober 2007

Soms is het toch de moeite om te wachten...

Haha,
Eindelijk!!! Deze morgen 18 oktober zag ik het verlossende bericht dat mijn project is goedgekeurd... Een gevoel van opwinding, twijfel, euforie, opluchting,... kleurden dit moment!!! Amai, zo zie je maar dat er veel mogelijk is als je maar gelooft!!! Wat het gezegde 'geduld hebben is een schone deugd' betreft, daar kan ik jullie dus alles over vertellen.... Nu, deze zorgen zijn voor mij gepasseerd! Nu kan ik beginnen denken aan het maken van mijn valies! Volgende week zaterdag (27 oktober) vertrek ik met de bus...
Dit is nu dus mijn blog. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden! Kom dus gerust eens een kijkje nemen terwijl ik weg ben.
Op deze manier zullen jullie mijn belevenissen een heel klein beetje kunnen volgen en aarzel zeker niet om hierop te reageren...