Ik ben niet bijgelovig maar wat me de voorbije dagen is overkomen, is toch een beetje van het goede teveel!
Donderdagmorgen ben ik met de bus naar Sarajevo vertrokken (ik zou de dag erop met Dario naar de ambassade gaan voor zijn visum te regelen). Ik lig te snoezen tegen het busraam, denkend aan mijn autoverzekering die dit jaar lager zal zijn omdat ik nog geen accidenten heb gehad in 6 jaar tijd! Op dat eigenste moment smakken we met de bus een camionette en een personenwagen die uit de andere richting komen. De bus stopt na veel gerem en gepiep en gebonk in de gracht naast de straat. De bus vult zich algauw met massa’s rook en alle kinderen op de bus wenen en roepen. De achterste zetels op de bus bevonden zich plots vooraan en de vloer van de bus moesten we met 4 man naar beneden duwen om mensen te kunnen laten passeren… Mijn buren op de bus waren ok dus 
probeerde ik zo snel mogelijk uit de bus te komen. Ik voelde mij echt niet lekker! Natuurlijk van het verschot! Toen ik uit de bus sprong (natuurlijk in het 1m hoge water van de beek) zag ik wat er was gebeurd. De bus zal niet meer hebben kunnen remmen voor 2 auto’s die elkaar aan het oversteken waren… Onze buschauffeur zat vast tussen zijn stuur en de zetel en de deur en met enkele personen hebben we hem kunnen bevrijden. Hij was op enkele wondjes aan zijn hoofd na wel ok! Om een lang verhaal kort te maken zijn we er allemaal met de schrik van afgekomen en met een “vallinge” omdat we uren in de koude regen hebben staan wachten op de politie en op een andere bus die ons uiteindelijk naar Sarajevo zou brengen!
probeerde ik zo snel mogelijk uit de bus te komen. Ik voelde mij echt niet lekker! Natuurlijk van het verschot! Toen ik uit de bus sprong (natuurlijk in het 1m hoge water van de beek) zag ik wat er was gebeurd. De bus zal niet meer hebben kunnen remmen voor 2 auto’s die elkaar aan het oversteken waren… Onze buschauffeur zat vast tussen zijn stuur en de zetel en de deur en met enkele personen hebben we hem kunnen bevrijden. Hij was op enkele wondjes aan zijn hoofd na wel ok! Om een lang verhaal kort te maken zijn we er allemaal met de schrik van afgekomen en met een “vallinge” omdat we uren in de koude regen hebben staan wachten op de politie en op een andere bus die ons uiteindelijk naar Sarajevo zou brengen!Mijn verhaal is nog niet afgelopen. Vrijdagmorgen naar de ambassade waar ik nog nooit zo’n onvriendelijke ambtenaren heb gezien. Zoals jullie wel kunnen raden waren de papieren niet in orde wat betekent dat Dario terug moest naar Travnik (we hebben zijn diploma nodig en dat krijgt hij pas maandag), dat mijn ma vliegensvlug papieren moet doorfaxen,… In ieder geval miserie! Dario vertrok normaal gezien zondag naar Split maar door deze omstandigheden zal hij een nieuw bus ticket moeten kopen van 35 euro omdat hij pas dinsdag zal kunnen vertrekken…
Toen we van de ambassade kwamen namen we de tram. Ik had voor 1 keer een ticketje gekocht. (Normaal doe ik dat niet omdat niemand geen ticket koopt, ik had deze keer een uitzondering gemaakt). De controleurs houden Dario en mij tegen en vragen ons ticket. Ze beweerden dat het niet geldig was (we hadden het ticket 5 minuten geleden gekocht). Ze vroegen mijn identiteitskaart, ik geef het hen, ze gaan van de tram, ik volg hen (want ze hebben mijn kaart)… Ze beginnen te discussieren en zeggen dat ik 13 euro moet betalen. Dario zwijgt, ik doe het woord in het engels (in de hoop dat ze geen engels kunnen en het gauw opgeven)… Ik weiger dit natuurlijk te betalen omdat ik niets verkeerd had gedaan! Ze blijven doordrammen! Ik vraag mijn kaart terug en zeg dat ik binnen enkele uren mijn vliegtuig moet halen! Niets helpt. Na 5 minuten moet ik 26 euro betalen! De mensen die mij kennen weten dat ik op dit moment helemaal uit mijn krammen schiet! HET IS NIET FAIR! Ik weiger te betalen en ik word echt boos!! Daarna verplichten ze ons om met hen mee te gaan naar de politie waar ik 50 euro zal moeten betalen… Echt waar mensen, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar iets te betalen aan die 4 mannen! Ik dacht de hele tijd in mezelf hoe ik me uit deze situatie kon redden. Het enigste probleem was dat ze mijn identiteitskaart hadden. Tot ik plots zei: “Ok, guys, i did nothing wrong! I paid a card so i am not paying you! Can you please give me my ID back?” Ze weigerden en stonden met mij te lachen. Tot ik heel onbeleefd zei: “Screw you guys, i am going home (South Park)! Have fun today with my ID card!” Ik deed teken naar Dario, draaide mijn rug om en kben naar huis gegaan! Nu, ik wist wat ik deed, ik heb hier nog altijd mijn paspoort! Een ID heb ik hier niet echt nodig en wie weet sturen ze mijn kaart nog op naar huis????
Omdat we dinsdagmorgen terug naar de ambassade moeten, was ik van plan om tot dan in Sarajevo te blijven maar ik ben zondagavond moeten terugkeren naar Mostar omdat ik dinsdag mensen aan de luchthaven in Sarajevo moet gaan ophalen met de auto van Abrasevic en hen naar Mostar moet brengen voor het filmfestival hier deze week! En omdat Dario zijn diploma heeft vandaag om 19u ipv 11u zal ik hem moeten gaan oppikken eerst in Travnik en dan doorrijden naar Sarajevo omdat er zo laat geen bussen meer zijn naar Sarajevo!! Echt mensen en alsof dat nog niet genoeg was, belde Dario mij gisterenavond dat de vader van 1 van zijn beste vrienden is gestorven! Ook Felix zijn vriendin had dit weekend een busaccident in Macedonie. Dat was een ander paar mouwen: de chauffeur van de truck die de bus had aangereden is ter plekke gestorven. Maar ze is er ook met het verschot en enkele blauwe plekken vanaf gekomen…
Ik heb mijn portie echt gehad zu maar hopelijk eind goed, al goed! Ik moet mijn 25 toch op een spectaculaire manier kunnen afsluiten…
Let it be – The Beatles ;-)
