Home and away...

Dag beste bloggers,

Vorig jaar deze tijd waren mijn valiezen gepakt en had ik van iedereen afscheid genomen. Mijn grote, onbekende avontuur kon beginnen...

Nu zijn we een jaar later en lijkt het alsof het gisteren was. Ik kan mijn gevoelens van toen zonder veel moeite terug opwekken! De spanningen, de twijfel, de euforie, het onbekende,...

Waar ik voor vreesde is werkelijkheid geworden: terugkomen naar België zou moeilijker verlopen dan naar Bosnië te gaan...

Ik ben zo zo dankbaar dat ik dit alles heb mogen meemaken! Het is een ervaring geworden die NIEMAND mij nog zal afnemen! Mijn ervaring!

Alleen spijtig dat je deze gevoelens met niemand kan delen. En diegene waarmee je ze kan delen, wonen in BiH of in Spanje of Frankrijk of Italië....

5 Augustus keerde ik samen met Dario terug naar België. Gedurende 1 maand trokken we doorheen ons landje en onze buurlanden. Zo gingen we naar de zee, Brugge, Gent, Antwerpen, Brussel, mini-Europa, atomium, walibi, Amsterdam, West-Vleteren, Roeselare, Parijs, naar de cinema, gaan bowlen en natuurlijk enkele leuke feestjes!

Deze trip was niet alleen een hele belevenis voor Dario die iedere dag verrast werd door de vele indrukken die op hem afkwamen. Ook voor mij was deze trip het beste wat mij kon overkomen na Bosnië. Het was de perfecte manier om terug te acclimatiseren. Ik had op de één of andere manier nog altijd een stukje Bosnië met mij mee en kon ik toch terug gewoon worden aan het leven in België.

Toen Dario begin september vertrok, had ik al werk gevonden (wat echt goed was)! Op die manier had ik geen tijd om na te denken en was ik bezig. Ook na het werk zorgde ik ervoor dat ik met dingen kon bezig zijn (3 keer per week gaan lopen, spaanse les volgen en soms ertussen nog gaan zwemmen).

Ondanks al mijn voorzorgsmaatregelen braken er na het vertrek van Dario moeilijke tijden aan.

Het was net alsof dit hele Bosnië avontuur één grote droom was en dat ik de enigste ben in mijn omgeving die ervan overtuigd is dat deze mooie droom ook werkelijkheid was.

Nu, ik wist dat dit gevoel mij zou overvallen, ik wist dat het niet gemakkelijk zou worden. Je kan je hier alleen niet voor voorbereiden, je moet het gewoon ondergaan en proberen je eigen weg terug te vinden...

Gelukkig kan ik rekenen op de steun van enkele vrienden. Bedankt voor het vele geduld gasten. Bedankt voor de tijd die jullie mij geven om terug op mijn positieven te komen...

Hoe je het nu ook draait of keert, het is een fantastische leerervaring geweest met positieve en negatieve gevolgen. Door dit jaartje EVS heb ik massa's nieuwe vrienden bij gekregen, mensen waarmee het klikt. We voelen elkaar gewoon aan. Ik heb ook mijn vrienden van hier op een andere manier leren kennen! Sommige vriendschappen zijn sterker geworden, andere vrienden zijn een andere weg ingeslagen...

Binnen enkele weken vertrek ik naar Spanje om er mijn maatjes Gerardo, Felix en Panta te bezoeken... Weer iets om naar uit te kijken!

Ik had nooit gedacht dat ik de vraag zou krijgen waar het vervolg van mijn blog bleef???? Maar bij deze heb ik toch geprobeerd om mijn gevoelens een beetje te verwoorden... Ik ben ontzettend blij te weten dat vele mensen mijn avontuur op het blog hebben gevolgd. Vandaar ook dit stukje om jullie allemaal te bedanken! Bedankt voor de vele reacties en de interesse...

Op vrijdag 19, zaterdag 20 en zondag 21 december dit jaar organiseer ik een fototentoonstelling in Kortrijk en Harelbeke in samenwerking met VETEX van Kortrijk (een balkanorkest). Ik hoop dat jullie massaal aanwezig zullen zijn! Ik stuur jullie zeker nog een uitnodiging! Wie meer wil weten mag mij altijd gerust contacteren...