Hallo beste Bloggers van het eerste uur,
Ik weet dat ik jullie al een tijdje heb verwaarsloosd, maar ik leef nog altijd hoor!!!! Laat ons zeggen dat ik de laatste 10 dagen met enorm veel bezig ben (persoonlijk en project)… Daarom hoop ik het met een lang verslag goed te maken…
Vorig weekend heb ik mij vooral bezig gehouden met het vertalen van de website van Het Kompas in het engels… Het Kompas is een centrum voor drugsverslaving. Zij werken op gelijkaardige manier zoals hier in Mostar. Vandaar dat het kan handig zijn om ideeën uit te wisselen… Als ontspanning werd er ’s avonds uitgegaan, dit werd vergezeld met de gepaste mate alcohol natuurlijk!!!
Vorige week zondag heb ik Miram ontmoet. Miram is een jongen waarbij Jelle en ik vorig jaar zijn blijven logeren toen we op bezoek waren in Mostar! Ik was al een tijdje op zoek naar hem, maar had hem nog niet kunnen traceren. Plots staat hij vorige week voor mijn neus in Abrasevic… Hij zag er goed uit! Het was een blij weerzien!
Maandag was een slechte dag gelukkig is het maar bij 1 dag gebleven… Na een slaaploze nacht, stond Martijn (EVS’er van Hoarelbeke in Konjic) dinsdagmiddag in Mostar!!! Omdat we samen een training/seminar moeten gaan volgen in Crikvenica (aan de kust in het noorden van Kroatie) moesten we woensdagmorgen om 6u30 al in Mostar een bus nemen. De training was van woensdag tot zondag. We werden er woensdag om 19u in het hotel verwacht. Vandaar dat hij al 1 dag eerder in Mostar was… Eindelijk eens in het westvlaams tetteren en ne keer goed gaan eten; wat moet ne west vlaming nog meer hebben??? ’s Avonds zijn we een stapke gaan zetten met Mirko en Adam. Rond een uur of 4 zagen we ons bed!!! We hadden in het hotel (hier dichtbij) gevraagd of ze voor een taxi konden zorgen om 6u. Je kan natuurlijk al raden dat we ons hadden overslapen. Gelukkig belde het hotel om 6u10 waar we bleven… hihi!!!
Niet wetend wat we van de training moesten verwachten, vertrokken we voor een bustocht van 12u naar Crikvenica!!! De hele weg reden we langs de kust. Ik kan jullie verzekeren beste lezers… HE
T WAS DE MOEITE!! De kroatische kust is prachtig! Martijn hield zich bezig met zijn onvoldoende nachtrust in te halen, ik kon mijn ogen onmogelijk sluiten. Al dat moois kon ik gewoon niet missen!
We kwamen iets later dan 19u aan in het hotel, iedereen was er al! 2 begeleidsters en 12 vrijwilligers. De meesten waren uit Frankrijk, iemand uit Duitsland, Spanje, Noorwegen, Italië en natuurlijk de 2 zotte Belgen! Iedereen deed een EVS project in de Balkan: Kroatie, Bosnie, Macedonie, Montenegro, Servie!
De training was ongelooflijk! Er zijn gewoonweg geen woorden voor! Veel kennismaking hadden we niet nodig! Na nog geen uur had ik al het gevoel dat ik die mensen al mijn hele leven kende… De sfeer zat er onmiddellijk in! Na het avondeten hadden we een korte introductie en daarna kon onze avond starten. Aangezien de bar in het hotel sloot om 23u en we dus nog maar 15 minuten hadden, besloten we om onze voorraad voor de avond in te slaan en de lobby als ‘living’ op te eisen… haha!!! Dit was pas een echte kennismaking!!! Je kan het beste kennismaken met mensen als je op je gemak kan zitten met een pintje in de hand! Naarmate de uren verstreken werden het aantal mensen in de ‘living’ kleiner en kleiner tot het 5u30 werd en we maar met 4 meer overschoten! Ik jeunde mij zodanig dat ik niet wilde gaan slapen!! Tussen 8u en 9u werden we aan het ontbijt verwacht!
De volgende dagen zouden op een gelijkaardige manier verlopen ;-) Jullie zullen waarschijnlijk wel denken dat je met zo weining slaap niet kan participeren in een seminarie. Wel, ik moet zeggen dat de creativiteit wordt bevorderd als je weinig slaapt!! Nee, het semenarie heeft onder het tekort van slaap niet geleden. Integendeel, de sfeer zat er dubbel en dik in!!! Het was een weekend van insiders, zingen, flauwe moppen, pintjes en rode wijn, weinig slaap maar vooral een weekend van ‘sharing feelings and more…’ (insider)! Net alsof iedereen uitgelaten was, eventjes gevlucht van het project en het projectland en gewoon samen onze ervaringen delen… Met andere woorden, gewoon eens onder de Europeanen!
Ik vind het echt spijtig dat ik het gevoel van de voorbije dagen en de vele insiders niet op dit blog kan beschrijven. Ik weet alleen 1 ding: ik heb zalige mensen leren kennen en de drang om 1 ieder in zijn (project)land te gaan bezoeken is dan ook heel groot! Om nog maar een klein voorbeeldje te geven: waarschijnlijk vier ik volgende week kerstavond m
et Gerardo (een Spanjaard die in Sarajevo zijn project doet)… We zijn allemaal een soort van kleine EVS familie geworden…
Zaterdag op zondag werd er zelfs niet geslapen (het was veel te leuk) en daarbij we moesten onze bus al om 8u halen… We hadden een hele dag om te slapen! Het zou de Balkan niet zijn als we geen bus om 8 zouden hebben… De eerste bus naar Split kwam pas om 10u! Mijn ogen vielen bijna ter plaatse toe! Toen we uiteindelijk op de bus van 10u zaten, bleek dat het niet de juiste maatschappij was en moesten we nieuwe ticketjes kopen… amai!!! We voelden al op de bus dat we in een groot gat zouden vallen eens we terug zouden zijn in Mostar en Konjic: weg van onze nieuwe maten, weg van die zalige sfeer, weg van alles… En dit gevoel werd ook realiteit!
Uiteindelijk zijn we om 21u in Mostar aangekomen gisterenavond. Maar natuurlijk had Martijn geen bus meer naar Konjic op dat uur. Hij besloot dan maar om nog een avondje langer in Mostar te blijven. Na het afzetten van de bagage thuis, besloten we wijzelijk om ons fantastische voorbije dagen met een pintje af te sluiten ;-)
Ik weet dat ik jullie al een tijdje heb verwaarsloosd, maar ik leef nog altijd hoor!!!! Laat ons zeggen dat ik de laatste 10 dagen met enorm veel bezig ben (persoonlijk en project)… Daarom hoop ik het met een lang verslag goed te maken…
Vorig weekend heb ik mij vooral bezig gehouden met het vertalen van de website van Het Kompas in het engels… Het Kompas is een centrum voor drugsverslaving. Zij werken op gelijkaardige manier zoals hier in Mostar. Vandaar dat het kan handig zijn om ideeën uit te wisselen… Als ontspanning werd er ’s avonds uitgegaan, dit werd vergezeld met de gepaste mate alcohol natuurlijk!!!
Vorige week zondag heb ik Miram ontmoet. Miram is een jongen waarbij Jelle en ik vorig jaar zijn blijven logeren toen we op bezoek waren in Mostar! Ik was al een tijdje op zoek naar hem, maar had hem nog niet kunnen traceren. Plots staat hij vorige week voor mijn neus in Abrasevic… Hij zag er goed uit! Het was een blij weerzien!
Maandag was een slechte dag gelukkig is het maar bij 1 dag gebleven… Na een slaaploze nacht, stond Martijn (EVS’er van Hoarelbeke in Konjic) dinsdagmiddag in Mostar!!! Omdat we samen een training/seminar moeten gaan volgen in Crikvenica (aan de kust in het noorden van Kroatie) moesten we woensdagmorgen om 6u30 al in Mostar een bus nemen. De training was van woensdag tot zondag. We werden er woensdag om 19u in het hotel verwacht. Vandaar dat hij al 1 dag eerder in Mostar was… Eindelijk eens in het westvlaams tetteren en ne keer goed gaan eten; wat moet ne west vlaming nog meer hebben??? ’s Avonds zijn we een stapke gaan zetten met Mirko en Adam. Rond een uur of 4 zagen we ons bed!!! We hadden in het hotel (hier dichtbij) gevraagd of ze voor een taxi konden zorgen om 6u. Je kan natuurlijk al raden dat we ons hadden overslapen. Gelukkig belde het hotel om 6u10 waar we bleven… hihi!!!
Niet wetend wat we van de training moesten verwachten, vertrokken we voor een bustocht van 12u naar Crikvenica!!! De hele weg reden we langs de kust. Ik kan jullie verzekeren beste lezers… HE
T WAS DE MOEITE!! De kroatische kust is prachtig! Martijn hield zich bezig met zijn onvoldoende nachtrust in te halen, ik kon mijn ogen onmogelijk sluiten. Al dat moois kon ik gewoon niet missen!We kwamen iets later dan 19u aan in het hotel, iedereen was er al! 2 begeleidsters en 12 vrijwilligers. De meesten waren uit Frankrijk, iemand uit Duitsland, Spanje, Noorwegen, Italië en natuurlijk de 2 zotte Belgen! Iedereen deed een EVS project in de Balkan: Kroatie, Bosnie, Macedonie, Montenegro, Servie!
De training was ongelooflijk! Er zijn gewoonweg geen woorden voor! Veel kennismaking hadden we niet nodig! Na nog geen uur had ik al het gevoel dat ik die mensen al mijn hele leven kende… De sfeer zat er onmiddellijk in! Na het avondeten hadden we een korte introductie en daarna kon onze avond starten. Aangezien de bar in het hotel sloot om 23u en we dus nog maar 15 minuten hadden, besloten we om onze voorraad voor de avond in te slaan en de lobby als ‘living’ op te eisen… haha!!! Dit was pas een echte kennismaking!!! Je kan het beste kennismaken met mensen als je op je gemak kan zitten met een pintje in de hand! Naarmate de uren verstreken werden het aantal mensen in de ‘living’ kleiner en kleiner tot het 5u30 werd en we maar met 4 meer overschoten! Ik jeunde mij zodanig dat ik niet wilde gaan slapen!! Tussen 8u en 9u werden we aan het ontbijt verwacht!
De volgende dagen zouden op een gelijkaardige manier verlopen ;-) Jullie zullen waarschijnlijk wel denken dat je met zo weining slaap niet kan participeren in een seminarie. Wel, ik moet zeggen dat de creativiteit wordt bevorderd als je weinig slaapt!! Nee, het semenarie heeft onder het tekort van slaap niet geleden. Integendeel, de sfeer zat er dubbel en dik in!!! Het was een weekend van insiders, zingen, flauwe moppen, pintjes en rode wijn, weinig slaap maar vooral een weekend van ‘sharing feelings and more…’ (insider)! Net alsof iedereen uitgelaten was, eventjes gevlucht van het project en het projectland en gewoon samen onze ervaringen delen… Met andere woorden, gewoon eens onder de Europeanen!
Ik vind het echt spijtig dat ik het gevoel van de voorbije dagen en de vele insiders niet op dit blog kan beschrijven. Ik weet alleen 1 ding: ik heb zalige mensen leren kennen en de drang om 1 ieder in zijn (project)land te gaan bezoeken is dan ook heel groot! Om nog maar een klein voorbeeldje te geven: waarschijnlijk vier ik volgende week kerstavond m
et Gerardo (een Spanjaard die in Sarajevo zijn project doet)… We zijn allemaal een soort van kleine EVS familie geworden…Zaterdag op zondag werd er zelfs niet geslapen (het was veel te leuk) en daarbij we moesten onze bus al om 8u halen… We hadden een hele dag om te slapen! Het zou de Balkan niet zijn als we geen bus om 8 zouden hebben… De eerste bus naar Split kwam pas om 10u! Mijn ogen vielen bijna ter plaatse toe! Toen we uiteindelijk op de bus van 10u zaten, bleek dat het niet de juiste maatschappij was en moesten we nieuwe ticketjes kopen… amai!!! We voelden al op de bus dat we in een groot gat zouden vallen eens we terug zouden zijn in Mostar en Konjic: weg van onze nieuwe maten, weg van die zalige sfeer, weg van alles… En dit gevoel werd ook realiteit!
Uiteindelijk zijn we om 21u in Mostar aangekomen gisterenavond. Maar natuurlijk had Martijn geen bus meer naar Konjic op dat uur. Hij besloot dan maar om nog een avondje langer in Mostar te blijven. Na het afzetten van de bagage thuis, besloten we wijzelijk om ons fantastische voorbije dagen met een pintje af te sluiten ;-)
PS: al mijn foto's van het seminarie kan je via picasaweb vinden... Link staat op het blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten