Leven op het ritme van de wind en van de zon!

Katie, Tory, Mirko en Chica

De tijd vliegt hier voorbij! Geen tijd om na te denken, geen tijd om enkele woorden op mijn blog te schrijven, geen tijd om efkes naar huis te bellen,... Geen tijd, geen tijd, geen tijd... Maar het is de tijd van mijn leven!! Het is een tijd van genieten, een tijd van bewustwording, een tijd van stilstaan, een tijd van observeren, een tijd van mensen leren kennen, een tijd van ontdekken!!!

Er is ondertussen al zo veel gebeurd dat een leger van woorden mijn gedachten aanvallen. Ik herinner me dat ik jullie heb verteld dat het hier een heus internationaal netwerk aan het worden is. Wel, het is er niet op verbeterd. Op 14 januari zijn hier 2 Spaanse EVS'ers toegekomen: Felix en Maria! Ze zijn de max!!! Sinds hun aankomst hebben we al bijna iedere dag feestjes georganiseerd of iets dergelijks en is de sfeer ongelooflijk! Dit is nog niet alles: Sinds een 10 dagen loopt hier nog een Belg rond... En hij spreekt Nederlands! Thomas is zijn naam, hij is fotograaf, afkomstig van Antwerpen en studeert in Gent! Amai, amai! Ik denk dat ik mijn maatjes heb gevonden!

Thomas, Felix en Maria

Kort komt het hierop neer: sinds 14 januari zijn volgende activiteiten al de revue gepasseerd (bij de meeste gebeurtenissen zijn natuurlijk de gepaste foto's beschikbaar):

- diner met 5 italianen

- een bezoek aan de zotste en vuilste kunstschilder ooit

- workshop 'how to make homemade lasagna' door Laura (Italiaanse huisgenoot)

- iedere donderdag live music (Jazz, rock, country,...) in een flatgebouw op het 5de verdiep

- ontdekking van het Jukebox café: één van de enigste normale cafees zonder turbofolk (= traditionele buzmuziek om zot van te worden). Dit begint ons stamcafé te worden

- kroegentocht met 15 internationalen

- italianenparty in ons huis

- poëzie -en filmavonden

- spaanse avond bij Felix en Maria met homemade tortilla de patatos en sangria

Jah, ik hoor de reacties weeral komen, maar nee mensen, ik werk hier ook ondertussen. En alles begint zowat op gang te komen! Iedere dag ben ik in het centrum en kan ik heel wat lezen en mijn bosnisch oefenen met de collega's... De leute is voor na het werk of in het weekend!

Bura is in het land! Bura betekent letterlijk storm, noordenwind, orkaan. En we zullen het hier geweten hebben! Alles vliegt hier in het rond. In de krant stonden er winden van 150km/u genoteerd! Het is soms gemakkelijker om naar huis te springen in plaats van je wandelend tegen de natuur te verzetten! Maar naar verluid is het zomer wanneer Bura is vertrokken! Dus laat ons dus maar efkes op de tanden bijten en ons voorbereiden op de komende hete zomer!

Dit weekend was SUPER!!! Ik kan het niet beschrijven! Er staan foto's op picasaweb onder de naam: 'Mostar destruction'! Het is allemaal heel onschuldig begonnen na nieuwjaar. Ik zou Martijn en Azra eind januari in Konjic gaan bezoeken, maar aangezien Azra moet studeren voor de examens, leek dit niet mogelijk! Dan moest Martijn maar naar Mostar komen! Het leek mij leuk om Gerardo (spaanse EVS in Sarajevo die ik in Crikvenica heb leren kennen) ook uit te nodigen! Ik dacht bij mezelf, laat ik naar iedereen van de training een mail sturen om ze uit te nodigen uit beleefdheid om niemand uit te sluiten. Natuurlijk had ik niet gedacht dat er gasten uit Macedonie of Servie zouden afkomen... Het is 24u op de bus van Macedonie. Maar dit zou de balkan niet zijn moesten ze mij allemaal geen mail terug sturen met daarop: "Woh, great!!! A party in Mostar! We're looking forward to see Mostor and ofcourse our Chica Banana!" Toen waren we al met 7! Party? Wie had het nu in godsnaam over een party? Natuurlijk duurt het niet lang vooraleer de maten hier in Mostar weten dat er 7 man afkomt om Mostar te bezoeken! Uiteindelijk begon iedereen mensen uit te nodigen om te feesten... Toen heb ik maar het wijselijke besluit genomen om een "party weekend" te organiseren bij mij thuis!

Ik had alle controle over het hele gebeuren verloren, ik wist totaat niet meer hoeveel mensen ik moest verwachten! Ook Jasenko uit Maglaj had ik uitgenodigd! Hij was vrijdag rond 17u in Mostar! Daarna was het wachten tot de eerste gasten kwamen! Iedereen had blijkbaar vrienden van vrienden uitgenodigd voor het party weekend wat zogezegd gewoon een bezoekje van Martijn en Gerardo moest voorstellen... hihi!!! Vrijdag avond werd heel gezellig, gecombineerd met lekkere hapjes, goeie muziek, wijn, sangria, homemade rakija en een 30-tal leuke mensen waarvan ik heel content was om sommige gezichten terug te zien!

Martijn en Jasenko

Er bleven 10 mensen slapen in ons grote huis! Zaterdagmorgen werd er rond 9u30 opgestaan en had ik een rondleiding in Mostar voorzien! Het was een zomerse dag en iedereen heeft kunnen genieten van de schoonheden in Mostar! 's Avonds was er een 70' disco party in Abrasevic. Daar zijn we eerst een kijkje gaan nemen maar wat ons daarna te wachten stond is niet met woorden te beschrijven. We trokken naar een soort dancing waar er een optreden van LET3 op het programma stond!!! Amai, ik weet niet hoe ik die gasten moet beschrijven (de foto's zullen wel meer uitleg geven) maar op sommige plaatsen in Bosnië MOGEN ze niet optreden! Te shoquerend en provocerend! Ze treden ook meestal naakt op! Als je goed kijkt op de foto's kan je misschien ook voor niet publicatie vatbare beelden vinden!!! Het was een avond om nooit meer te vergeten: iedereen ging uit zijn dak en de hele avond hebben we staan dansen en springen en staan mee brullen met muziek die geeneen van ons (uitgenomen Jasenko) kent!

Zondag hebben we met z'n allen opgekuist en is iedereen zowat zijn weg gegaan! Jasenko en Martijn gingen terug naar huis, sommigen zijn gaan muurklimmen in Mostar en ik ben met Gerardo en Francesca naar Blagaj getrokken! Blagaj is een streling voor het oog! 's Avonds ben ik uitgeput in slaap gevallen...

Blagaj

Misschien nog een klein nieuwtje voor ik afsluit: Morgenavond verhuis ik terug!!!! Ja mensen, ik heb hier al de naam van refugee/vluchteling gekregen! Maar deze keer verhuis ik omdat ik het wil! Het samenwonen met die Sloveen Jani loopt niet echt van een leien dakje. Ik weet niet wat er met die jongen scheelt, maar hij vraagt enorm veel energie van mij: constant moet ik hem bevestigen in wat hij doet, hij belt mij iedere dag 10 keer op om allerlei stomme dingen te vragen (terwijl we onder hetzelfde dak wonen), constant vraagt hij mij of ik boos ben en of ik hem nog graag heb vergezeld met een weenbui en hij gebruikt al mijn gerief (gsm en pc) wanneer het hem uitkomt... Om onnozel van te worden!! Ik ben niet echt moeilijk met mensen, maar dit gaat te ver!

Onder het excuus dat mijn volgende verblijfplaats veel dichter is bij het centrum waar ik moet werken, verhuis ik morgen naar het huis van de Spanjaarden; bij Maria en Felix!!!! Met spijt in het hart zal ik afscheid nemen van het prachtige huis waar ik nu woon, maar ik ben ervan overtuigd dat deze beslissing ten goede zal komen van mijn resterende tijd hier in Mostar!!! Espana here I come!!!

Menskes tot later en vergeet de foto's niet te checken op http://picasaweb.google.be/charline.libbrecht !!