Transformatie

Dag trouwe fans van het eerste uur,

De afgelopen dagen heb ik vooral in bed gespendeerd. Ik heb 3 dagen aan een stuk geslapen, geslapen en geslapen. Van de living had ik mijn slaapkamer gemaakt (want mijn huisgenooit Jani is al 2 weken in Slovenië). Het was al heel lang geleden dat ik me nog zoo ziek heb gevoeld. Maar naar het schijnt deed het griepvirus een tochtje door Mostar…

Zaterdagavond (5/01) was er een afscheidsfeestje voor Adam (die gast waar ik 3 weken had mee samen geleefd). Na een hele dag geslapen te hebben, verzamelde ik al mijn moed en krachten en trok ik richting het feest. Het stortregende, straten waren blank,… dus ik was kletsnat toen ik er aan kwam… Niet echt een goeie zet van mij wanneer je de griep hebt natuurlijk!!! (Maar ik moest toch afscheid van hem nemen???). Schoenen en kleren werden gedroogd en het werd een gezellige avond…

Zondagmorgen kreeg ik van Armel het bericht dat een italiaans meisje mij zou komen vergezellen in het huis. Een derde huisgenoot was geboren… Haar naam is Laura, maar ik had haar al eens ontmoet ergens in Mostar… Ze is 32 en ze blijft hier tot februari in Mostar! Zo echt een leuke en gezellige kwebbeltante!!

Maandagmorgen (7/01) stonden Amelie (alias freaky frenchy) en Irena (een italiaanse EVS vrijwilligster die haar project doet in Montenegro) gepakt en gezakt aan mijn voordeur! Ze hebben vakantie en ze trekken een kleine week door Bosna i Hercegovina. Het werd een superleuke dag: de zon scheen (net een mooie lentedag), ik moest niet naar het centrum en iedereen was gelukkig. We slaagden er zelfs in om in de minaret van een moskee te klimmen. Het uitzicht dat we van hieruit hadden was adembenemend. Ik heb enkele foto’s op het webalbum gezet. De tocht naar boven was echt angstaanjagend: een smalle, draaiende trap met treden die glad en onregelmatig waren… Maar wat we voor deze angst in de plaats kregen was zeker de moeite. Je moet je voorstellen dat de Imam vroeger de mensen opriep tot bidden vanop die minaret… Nu hangen er overal luidsprekers en speelt er een cassetje af!

Het was die dag (maandag) ook Orthodox Kerstmis. En aangezien Dario deze dag uitbundig viert, belde ik hem op om hem en zijn familie een zalig Kerstfeest toe te wensen. Ongelooflijk hoe zij deze dag vieren. Wat zeg ik, hoe ze deze DAGEN vieren. Hij is één van de weinige servische families in Travnik en met Kerstmis staat zijn huis de hele dag open voor iedereen. Zijn huis staat vol met eten en drinken en gedurende drie dagen wordt Kerstmis gevierd. Iedereen (buren, familie, vrienden,…) gaat naar zijn huis om er samen te eten en te drinken en te lachen en te dansen en te zingen… Een hele week hadden ze dit feest voorbereid… Ik vond het heel jammer dat ik deze dagen niet in Travnik kon doorbrengen. Volgend jaar op 7 januari heb ik alvast een afspraak in Travnik ;-)
Dinsdag vertrok Irena terug naar Montenegro en kregen Amelie en ik een privé rondleiding van Mirko in de straten van Mostar. Mirko verdiend zijn brood door mensen rond te leiden in Mostar. Dus hij weet heel wat te vertellen over zijn stad. Ik heb supertoffe plekken ontdekt en verhalen gehoord die je anders nooit te horen krijgt. Ik heb enorm veel bijgeleerd! Ik beloof de mensen die mij één dezer maanden nog eens komen bezoeken een “professionele rondleiding” gegeven door mezelf… haha! Ik ben mij ook ferm aan het verdiepen in de geschiedenis, de cultuur en de politiek van dit fantastische land!

Het begint erop te lijken dat Mostar één netwerk aan het worden is van internationalen… Iedereen is wel met iemand verbonden of kent wel iemand die je ooit al hebt gezien of over hebt gehoord of iets dergelijks… Het lijkt erop dat onze grote, grote wereld helemaal niet zo groot meer is… Net alsof iedereen één grote familie is en iedereen wel iemand kent die ook jou kent!! Heel vreemd om dit te ervaren. Net alsof een daguitstap vanuit Kortrijk naar Amsterdam helemaal geen gek idee meer is! Net zoals een avondje uit in Antwerpen en dezelfde avond nog naar huis terugkeren totaal verantwoord is… Afstand is ontzettend relatief als je reist en ontdekt dat Europa eigenlijk één groot land is… Het is vreemd wanneer je je begint te realiseren dat we in feite in Europa dezelfde humor hebben en dat we op de één of andere manier ook dezelfde cultuur delen. In vergelijking met Amerikanen en Balkanezen zijn Europeanen echt verschillend! Ik moet zeggen dat heel deze ervaring hier mij zal transformeren van een Belg naar een Europeaan…