Back to normal!

Met een blonde Leffe in de hand groet ik jullie,

Amai, dat is me hier nogal wat geweest de laatste weken! Ik weet gewoon niet hoe ik aan dit fantastische verhaal moet beginnen! Het waren weken vol emoties: emoties van geluk, van een blij weerzien, van tranen, van twijfel, van onbegrip, van afscheid, van leute en plezier,... Mijn buikspieren hebben moeilijke tijden gekend! Ik moet toegeven dat ik mezelf wat tijd heb moeten geven na al mijn bezoek om terug emotionele stabiliteit te vinden:

Woensdag 19 maart - Donderdag 27 maart: Doodnerveus stond ik ma en pa op te wachten aan het busstation van Sarajevo! Met 2u vertraging zag ik plots 2 heel bekende gezichten de bus afstappen! Met een verdoken traantje en een grote glimlach kon ik na 5 maanden mijn ouders eens goed vastpakken!

Op het menu van hun 10-daags verblijf stond enorm veel regen wat heel erg jammer was natuurlijk, maar dat belette ons niet om voor enkele dagen een auto te huren en een groot stuk van Hercegovina te verkennen! Ik voelde mij net een klein kind dat na lang aandringen uiteindelijk een ijsje krijgt toen ik plots achter het stuur van de auto zat! Ik moet eerlijk bekennen dat dit één van de dingen is die ik hier soms mis: cruisen met de auto door dit prachtige bergenlandschap! Op onze toer passeerde de omgeving van Mostar met al zijn schoonheden, het prachtige oude stadsgedeelte van Mostar met de oude brug en natuurlijk ook een 2-daagse in Sarajevo!

Naast ma en pa verbleef er ook nog een vriendin van Felix en Maria in ons huisje! Dus je kan je al inbeelden dat het hier een heuse drukte was! Het was voor mij niet altijd gemakkelijk om een evenwicht te vinden tussen het engels en het nederlands en om mijn tijd te verdelen tussen mijn ouders en de dagelijkse activiteiten waarin ik moest participeren: zo had ik op hun eerste avond een afspraak met 20 studenten van het KTA in Kortrijk om samen te dineren en een pintje met die mannen te gaan drinken. Zij doen namelijk een project in school dat helemaal gaat over de Balkan! Ga gerust eens een kijkje nemen op You tube: promo balkanavond Vetex KA Kortrijk en http://nieuwsblad.typepad.com/kortrijk/actualiteit/index.html . Op de website van Het Nieuwsblad hebben ze hun avonturen op het blog geschreven. Het was heel tof om ma en pa te tonen waar ik woon en wie mijn vrienden zijn en waar ik werk en vooral om hen te tonen dat Bosnië totaal niet gevaarlijk is en dat de natuur hier adembenemend mooi is!

De laatste 2 dagen van hun verblijf zijn we naar Sarajevo getrokken want ook daar moesten ze hun bus terug naar huis nemen!

Donderdag 27 maart - Vrijdag 28 maart: 2 dagen voor mijn ouders vertrokken, kwamen Elise en Inje (2 ex-collega's van het Huis van het Nederlands) aan in de luchthaven in Sarajevo rond 22u. Weliswaar ook met een vertraging van 7u! Pffff! Nerveus! Vrijdag werd een dagje kuieren in Sarajevo...

Zaterdag 29 maart: Nadat mijn ouders 's morgens waren vertrokken terug richting België, reden we met z'n drieën naar Travnik waar ik eindelijk na 3 maanden Dario terug zou zien! Ik hoorde hem heel regelmatig via de telefoon maar natuurlijk is het nog altijd anders als je elkaar ziet! Terug nerveus! Na een kaffie in internetclub, veel vertellen, een uitgebreidde rondleiding in Travnik en een bezoek aan de burcht/kasteel, het eten van de eerste cevapi en het roken van een goeie waterpijp met appelsmaak, hadden we een siesta voor sommigen een douche voor anderen wel verdiend! s' Avonds werd er lekker gegeten en een lekker pintje gedronken in Tavan tot in de vroege uurtjes...

Zondag 30 maart: Deze dag werd onbeschrijflijk! We trokken met z'n vijven (Dario en nog ne maat Miroslav - Mike) naar Jajce! Het was prachtig weer die dag! 's Avonds reden we naar de berg Vlasic (1400m) om er op een lakentje in de sneeuw, vergezeld van enkele pintjes en een gitaar van de zonsondergang te genieten! ADEMBENEMEND! Op de terugweg naar beneden stopten we om de sterrenhemel te bewonderen en efkes stil te staan bij de dinges des leven!

Maandag 31 maart: Toen ik 's morgens wakker werd wist ik dat het weer een dag vol emoties zou worden! Ik zou terug afscheid moeten nemen van mijn dikke vriend Dario voor god weet hoelang en ik zou enkele uren later Leen en Kristel (nog 2 ex-collega's van het Huis) terugzien op de luchthaven van Sarajevo! Wat ik niet wist (en eigenlijk niemand) was dat Dario ons de komende dagen op onze rondreis doorheen Bosnië en Kroatië zou gaan vergezellen! Alles kwam uit het niets en werd in een klein half uur beslist en geregeld! Weer kwamen er tranen op het toneel! Ook Dario wist niet wat er hem overkwam! Plots zat hij in een auto met 3 'crazy women' en zouden er nog 2 'zottere' bijkomen... We ruilden de spiksplinternieuwe Ford Focus in voor een zalige camionette/buske waarin we uiteindelijk met 6 onze tocht zouden verderzetten! Er werd al onmiddellijk meegezongen met de meest foute muziek die je je maar kan inbeelden en de eerste kluchten werden 'gebrouwd'! Op de terugweg naar Mostar, stopten we bij mijn 'broere' Martijn in Konjic voor het avondeten!

Dinsdag 1 april: We ontbeten 's morgens met z'n allen onder de oude brug in het zonnetje en trokken naar Pocitelj (een turks dorpje in de flanken van de heuvels) waar we tot in de top van de burcht klommen! Een uitzicht op de kronkelende appelblauwzeegroene Neretva doorheen Hercegovina kregen we er in de plaats voor terug. Daarna volgende de Kravica watervallen! Zoiets moois had ik nog nooit eerder in mijn leven gezien! Dit is ZEKER een aanrader voor de mensen die plannen hebben om naar Bosnië te komen! Ik denk dat ik daar regelmatig zal gesignaleerd worden tijdens de zomer... Rond een uur of 4 zetten we de tocht verder naar Dubrovnik waar ons een heel aangename en gezellige avond te wachten stond! Lekkere scampi's gevolgd door een onverwachte traktatie Rakija maakte onze avond compleet en 'grappig'!

Woensdag 2 april: Met een italiaans ontbijt voor ons neus en met uitzicht op zee en met een brandende zon op de rug begonnen we de dag! We cruisden doorheen het oude stadsgedeelte zoals het echte toeristen betaamd: petretten trekken; kaffie drinken, crèmes lekken en zoeken achter cadeautjes,... Met een verbrande rug keerden we terug naar Mostar waar we lekker dineerden!

Donderdag 3 april: In de voormiddag moest ik naar het centrum maar dat gaf mijn gasten de tijd om het oude stadsgedeelte van Mostar te verkennen en ALLE winkelkes te besnuffelen! Na een stevig middagmaal maakten we de wegen in en rond Mostar onveilig. We gaven onszelf van onze beste kant tijdens een fotoshoot. Sommigen onder ons acteerden als echte "ROCK"ster in een videoclip (insider)...

Het einde van onze trip kwam naderbij! Het woord "afscheid" ken ik niet, ik heb het dan ook uit mijn persoonlijk woordenboek verbannen. Ik neem geen afscheid meer; zeker niet van mensen! Het is eerder het vervelende besef dat een zalige tijd met fantastische mensen ooit tot een einde komt en everything goes back to normal... Ik heb de laatste weken dit gevoel genoeg kunnen ervaren... Maar de tranen die het gevolg zijn van dit vervelende gevoel vertellen mij ook hoe gelukkig ik ben dat ik zo'n prachtige mensen mag kennen...

Bedankt ma en pa! Bedankt Elise, Leen, Kristel en Inje! Bedankt Dario!

Onze foto's staan op Picasaweb: http://picasaweb.google.be/charline.libbrecht

Pearl Jam - Yellow Ledbetter

Lenny Kravitz - I'll be waiting