Een kort blogje om enkele vergeten gebeurtenissen te vermelden:
Enkele weken geleden hebben we met spijt in ons hart afscheid genomen van Thomas, onze Belgische vriend, die terug naar ons landje is vertrokken om er zijn eindwerk en schooljaar af te werken... Maar aangezien zijn grote liefde, Maria, hier nog tot november woont, zal hij zeker nog wel in het bossenland gesignaleerd worden....
Midden april ben ik samen met Gerardo en Felix mijn beste vrienden in Konjic gaan bezoeken (en dit voor de eerste keer sinds mijn verblijf hier)... SCHANDALIG!!! Nuja, we hebben ons daarom niet minder geamuseerd! Voor herhaling vatbaar en dit is vorig weekend dan ook waarheid geworden... Foto's van dit avontuur kunnen jullie op picasa vinden!
2 weken geleden hebben de mensen van Sunce (organisatie voor kinderen met een handicap) een heuse modeshow georganiseerd met alles erop en eraan... Je had de gezichtjes van die kinderen moeten zien! Zo trots! Ook hiervan komen binnenkort foto's op picasa!
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten en/of kunnen vermoeden doet de zon hier goed haar best! De lente is haar werk aan het doen om ons een goeie zomer te geven... Vandaar hebben we met z'n allen hier in ons huisje de grote kuis gedaan en alle tapijten gekuist en opgerold en weggestopt! Het was een dagje werk maar het is nog zo aangenaam een huis te hebben zonder tapijten in de zomer!
Er zijn ook ondertussen al enkele optredens gepasseerd in Mostar: Zo hebben we een paar weken geleden Dubioza Kolektiv voor de 2de keer gezien en was het nog beter dan de eerste keer (omdat we nu al enkele liedjes kunnen meezingen...) en vorige week hadden we ons eerste openluchtconcert hier in Mostar van ZOSTER! Het was meer dan de moeite!
Sinds enkele weken zijn we gestart met taallessen... Voor mij komen die een beetje te laat want het meeste dat we zien is voor mij herhaling maar voor de andere vrijwilligers is het goed! Hoe dan ook, herhaling of niet, zolang ik kan bezig zijn met de taal is het goed!
Ook het project draait, het draait niet op een tempo zoals wij dat gewoon zijn, maar we zijn bezig! Ook de samenwerking met Vera verloopt stukken beter. Bijna iedere morgen brengt ze voor mij een ontbijt mee en wordt er gelachen en grapjes gemaakt! Ze ziet mij meer en meer als haar dochter... Nuja, het kan ons project maar ten goede komen, je hoort mij niet klagen... Sinds vorige week hebben we het project 'SOS telefoon' en nog 2 andere projecten ingediend! Nu wachten op de goedkeuring. Ook de oudergroep verloopt goed; de ouders beginnen mij te respecteren en we beginnen kleine, interessante gesprekjes te voeren...
Dit zijn een beetje de belangrijkste dingen die aan het blog zijn ontsnapt en die ik jullie niet kon onthouden natuurlijk...
Pusa (kus) x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten