2 weekends om niet meer te vergeten!

Dag best Bloggers van het eerste uur,

Ik heb de belevenissen van de voorbije 2 weekends opgespaard zodat ik er een mooi stukje over kon schrijven op mijn blog...








2 weken geleden stond een weekendje Konjic gepland bij Azra en Martijn... Hiken en misschien wel een bezoekje aan Boracko Jezero stonden op het menu! Maar het weekend kreeg een heel andere wending toen mijn
balkanbroere mij wist te vertellen dat hij samen met zijn schatteke een huisje had gekocht en dat ze logischer wijze alle vrije tijd die ze hadden in het huis wilden stoppen! Mensen die mij kennen weten dat ik voor zo'n werkjes niet terugdeins!

Het werd een weekend van slaan, kloppen, muren en vloeren uitbreken,... Een weekend om alle energie en frustraties die zich in mijn lichaam hadden opgehoopt kwijt te spelen. Zalig! De foto's zullen wel boekdelen spreken!

's Avonds werd er lekker gekookt, veel gebabbeld, veel gelachen en dit vergezeld van een lekker fris pintje. Ik kon ook ondertussen kennismaken met Azra's broer en enkele vriendinnen van haar! Toffe mensen die ik heel zeker nog eens wil terugzien!

Maandagmiddag keerde ik moe en uitgeput maar heel voldaan terug naar Mostar! Ik was mij heel bewust van ieder klein spiertje dat in mijn lichaam woont... Zelfs mijn vingers deden pijn.





Het weekend daarop (vorig weekend) stond Travnik op het programma! Na een 4u lange bustrip kwam ik vrijdagavond samen met Maria (Panta) aan in Centraal Bosnie - Travnik. Voor haar de eerste keer, voor mij een blij weerzien met Amer, Amar, Nermin, Kemal, Lika en Dario!

Zaterdag stond er (na eerst een koffietje/theetje natuurlijk) een toer in Travnik op het programma samen met Amer en Lika: orthodoxe kerk, het museum, Dario's school, de burcht, Plava Voda en natuurlijk cevapi (de lekkerste van het land trouwens)! Tijdens onze toer was Dario nergens te bespeuren! Hij moest uitgebreid gaan shoppen, hij had een afspraak met de kapper en een urenlange date met zijn bad!

Die avond zou hij plechtig afstuderen en zou hij in kostuum samen met al zijn studiegenoten door de straten van Travnik lopen... Een echt defilé! Zoiets had ik nog nooit gezien! De meisjes waren helemaal opgetut in dure, soms zelfgemaakte, kleedjes; de jongens liepen als echt heren met hun 'princes' naast hen! Na het nemen van foto's met familie en vrienden stond er voor hen een heel menu op het programma in plava voda gevolgd door een ferme fuif!

Zondag kregen we natuurlijk een uitgebreid verslag van Dario waarin hij ons wist te vertellen dat hij om 8u in zijn bed zat en dat hij een geleend fotoapparaat was vergeten in het laatste café waar ze waren geweest... Paniek alom! Maar eind goed al goed en we konden er achteraf allemaal mee lachen...

Mijn vrienden op een rijtje

Het werd misschien ne keer hoogdringend tijd dat ik iedereen eens met naam en foto beschrijf. Want naar verluid is dit blog voor sommigen een beetje verwarrend: teveel mensen, teveel verschillende namen, teveel informatie... Bij deze zal ik dit een proberen goed te maken!

Genomen in het Partizanski Mermorial in Mostar!

KATIE (26): Amerikaanse vrijwilligster. Ze zal 2 jaar hier in Mostar wonen en werkt vooral in Abrasevic! We zijn hier samen in november aangekomen! Af en toe gaan we samen een theetje drinken.

TORY (25): Een Amerikaanse vrijwilligster maar zij woont in Sarajevo. Ook haar project zal 2 jaar duren.

MIRKO (26): Een gast van Mostar en één van onze beste vrienden hier. Hij studeert dit jaar af aan de universiteit. In zijn vrije tijd schrijft hij poezie en is hij toeristengids in Mostar (kan handig zijn, ik heb al massa's van hem geleerd).

THOMAS(26)

: Thomas is een Belgische fotograaf van Berlaar en is 2 keer een maand naar Mostar gekomen om hier zijn eindproject te doen. Eind juni is er een expositie in Gent met de foto's die hij hier heeft gemaakt. Dus allen daarheen zou ik zeggen. Thomas is ondertussen het vriendje geworden van mijn spaanse huisgenote Maria (Panta).

Foto genomen tijdens een weekendje in Konjic

MARTIJN (27): is mijn Balkanbroere! EVS'er in Konjic. Velen kennen hem uit Harelbeke voor anderen een onbekend gezicht! Maar geloof me, het is er één uit de duizend!

GERARDO (26): EVS'er in Sarajevo en Spaanse nationaliteit! Samen met hem en Martijn heb ik zalige tijden beleefd tijdens onze on-arrival training in Crikvenica (Kroatie). Hij is echt een schat van een jongen. We zien elkaar heel regelmatig en is één van mijn beste vrienden geworden...

KARLA (26): is een meiske uit Tsjechië en doet haar project hier in de universiteit van Mostar. Ze is heel erg geinteresseerd in talen. Momenteel spreekt ze tsjechisch, engels en spaans. Naast het bosnisch, volgt ze hier ook franse taallessen. Zij is de enigste vrijwilligster die bij lokale mensen woont!

CHIARA (26): is afkomstig van het noorden van Italië en doet haar EVS project in Sunce, een organisatie voor mensen met een handicap. Misschien herinneren jullie zich nog de foto's van mijn bezoek aan hen in november... Ze is heel gemotiveerd en heel actief bezig met haar project!

AINGERU (25): is een gast uit het Baskenland (Spanje) en was ook vrijwilliger in Sunce. Ik zeg 'was' omdat hij ons spijtig genoeg al heeft moeten verlaten. 2 maanden geleden heeft Aingeru een aanval (men denkt een hartaanval) gekregen en lag hij 2 dagen in coma. Toen hij ontwaakte kon hij moeilijk spreken en kon hij zich niets meer herinneren van de afgelopen 3 maanden in BiH. Momenteel is hij terug thuis na 1 maand in het ziekenhuis in Spanje te hebben gelegen. Nog altijd heeft hij zijn geheugen niet terug en heeft hij al een hartoperatie achter de rug. Men spreekt van jaren revalidatie!

CAROLINE (23): is de jongste van onze bende. Zij woont in Parijs en doet samen met Karla haar project in de universiteit van Mostar. Daarnaast probeert ze ook franse taallessen te organiseren. Vorig jaar deed ze 6 maanden vrijwilligerswerk in Nicaragua (Zuid-Amerika) en kan ze dus ook spaans spreken. Ze houdt enorm van dansen en uitgaan en van een fris pintje is ze niet vies. Samen met Chiara woont ze in het appartement waar ik eerst woonde (samen met Adam).

MARIA (26): is afkomstig van Noord-Spanje. Samen met Felix en Maria werkt ze samen aan een documentaireproject. Maria heeft al enorm veel gereisd en heeft al grote stukken van de wereld gezien. Vorig jaar leefde ze voor 1 jaar in India. Maria is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Het is een harde tante die weet wat ze wil en die voor haar menig durft uit te komen! Zo'n mensen worden uiteraard ferm geapprecieerd... Volgende week vertrekt ze terug naar Spanje om er examens af te leggen. In juli komt ze terug tot eind september!

FANNY (26) & CEDRIC (26): Fanny is ook EVS'er afkomstig uit Frankrijk en Cedric is haar frans vriendje. Ze zijn samen met een blauwe camionette naar BiH gekomen. De camionette is hier gebleven maar na 2 maand is Cedric terug naar Frankrijk getrokken om er te werken. Fanny werkt een beetje overal waar ze kan gebruikt worden. Een echt project heeft ze niet. Fanny is de zotte doos van de bende. Ze praat tegen alles en iedereen en heeft de zotste ideeën. Door haar hebben we al veel nieuwe mensen leren kennen. Ze is ook de creatiefste van de bende! Zo probeert ze alle afval te recycleren tot muziekinstrumenten, portemoneetjes,...

PAOLO (26): is mijn italiaanse, "milanese" vriend! Hij is geen EVS maar doet hier zijn 'civil service' voor 1 jaar! We gaan regelmatig samen uit en af en toe organiseren we samen dingen! Hij houdt mij op de hoogte wat het uitgaansleven betreft...

ARMEL (28): is onze mentor/superviser. Ik heb al het één en ander over hem verteld in het verleden. Hij is heel druk bezet en probeert zijn 10 EVS'ers zo goed en zo kwaad mogelijk onder zijn vleugels te nemen.

JANI (29): Met Jani heb ik bijna 2 maanden samengeleefd en is nog altijd geen haar veranderd (figuurlijk dan). Sinds begin april is hij naar Oostenrijk vertrokken en is hij nog altijd niet teruggekeerd. Iedere week zegt hij dat hij zal terugkomen maar nog altijd geen Jani te bespeuren in het "Mostar dorp". Dit wordt zeker vervolgd!!

MARIA (PANTA) (24) & FELIX (26): Last but not least zijn mijn 2 beste maatjes. Felix is afkomstig van Cordoba en Panta van Jaen. Ik beleef hier een supertoffe tijd met hen... Voor de mensen die Spaans kunnen, is hun blog zeker de moeite: http://www.desdemostar.blogspot.com/ Voor diegene die geen spaans kunnen, is hun blog rijkelijk gevuld met foto's en filmkes...

Ik hoop met deze uiteenzetting dat alles een beetje duidelijker is geworden! Geniet van de warme dagen in België, wij doen hier zeer zeker hetzelfde ;-)

Laka - Pokusaj (Eurosong BiH)

Gebeurtenissen die aan het blog ontsnapt zijn...

Een kort blogje om enkele vergeten gebeurtenissen te vermelden:

Enkele weken geleden hebben we met spijt in ons hart afscheid genomen van Thomas, onze Belgische vriend, die terug naar ons landje is vertrokken om er zijn eindwerk en schooljaar af te werken... Maar aangezien zijn grote liefde, Maria, hier nog tot november woont, zal hij zeker nog wel in het bossenland gesignaleerd worden....

Midden april ben ik samen met Gerardo en Felix mijn beste vrienden in Konjic gaan bezoeken (en dit voor de eerste keer sinds mijn verblijf hier)... SCHANDALIG!!! Nuja, we hebben ons daarom niet minder geamuseerd! Voor herhaling vatbaar en dit is vorig weekend dan ook waarheid geworden... Foto's van dit avontuur kunnen jullie op picasa vinden!

2 weken geleden hebben de mensen van Sunce (organisatie voor kinderen met een handicap) een heuse modeshow georganiseerd met alles erop en eraan... Je had de gezichtjes van die kinderen moeten zien! Zo trots! Ook hiervan komen binnenkort foto's op picasa!

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten en/of kunnen vermoeden doet de zon hier goed haar best! De lente is haar werk aan het doen om ons een goeie zomer te geven... Vandaar hebben we met z'n allen hier in ons huisje de grote kuis gedaan en alle tapijten gekuist en opgerold en weggestopt! Het was een dagje werk maar het is nog zo aangenaam een huis te hebben zonder tapijten in de zomer!

Er zijn ook ondertussen al enkele optredens gepasseerd in Mostar: Zo hebben we een paar weken geleden Dubioza Kolektiv voor de 2de keer gezien en was het nog beter dan de eerste keer (omdat we nu al enkele liedjes kunnen meezingen...) en vorige week hadden we ons eerste openluchtconcert hier in Mostar van ZOSTER! Het was meer dan de moeite!

Sinds enkele weken zijn we gestart met taallessen... Voor mij komen die een beetje te laat want het meeste dat we zien is voor mij herhaling maar voor de andere vrijwilligers is het goed! Hoe dan ook, herhaling of niet, zolang ik kan bezig zijn met de taal is het goed!

Ook het project draait, het draait niet op een tempo zoals wij dat gewoon zijn, maar we zijn bezig! Ook de samenwerking met Vera verloopt stukken beter. Bijna iedere morgen brengt ze voor mij een ontbijt mee en wordt er gelachen en grapjes gemaakt! Ze ziet mij meer en meer als haar dochter... Nuja, het kan ons project maar ten goede komen, je hoort mij niet klagen... Sinds vorige week hebben we het project 'SOS telefoon' en nog 2 andere projecten ingediend! Nu wachten op de goedkeuring. Ook de oudergroep verloopt goed; de ouders beginnen mij te respecteren en we beginnen kleine, interessante gesprekjes te voeren...

Dit zijn een beetje de belangrijkste dingen die aan het blog zijn ontsnapt en die ik jullie niet kon onthouden natuurlijk...

Pusa (kus) x

Prvi Maj u Travniku (1 mei in Travnik) - otvorenje trga grada Leipziga (opening van het Leipzig plein in Travnik)

Ik had al fameuze verhalen gehoord over 1 mei! Het is niet zoals in België dat ze hier gewoon een dag congé hebben. Het vieren start al van de avond ervoor: een goed optreden in een gezellige atmosfeer... Ik moet er geen tekeningetje bij maken é? Op 1 mei staat iedereen 's morgens heel vroeg op en trekt iedereen, jong-oud-alleen of in groep, de natuur in vergezeld van enkele bakken bier, rakija, VEEL vlees en natuurlijk een gitaar...

Hetzelfde is mij dus ook overkomen. Op 30 april ben ik in de late namiddag met de bus naar Travnik vertrokken! Donderdagmorgen 1 mei om 7u opgestaan, een theetje gaan drinken en samen met Dario, Lika (zijn broer) en enkele van hun maten trokken we de natuur in (Basbunar). Vanop een paar honderden meters boven Travnik hadden we een prachtig zicht op het stad! Na het preparen van het lam dat we hadden meegebracht (de ingewanden uit het dier verwijderen, het lam op een stok spiezen, een vuurtje maken en het lam al draaiend boven een vuur een krokant velleke geven), het kuisen van de groenten, het af en toe nuttigen van een fris pintje, het opzetten van een reuze tent (voor moest het eventueel regenen) en natuurlijk het uitproberen van de hangmat... konden we na een uur of 6 van het lam beginnen eten. Hierbij moet wel eerlijk vermeld worden dat we hiervoor wel al 2kg cevapi (kleine worstjes), de lever van het lam en enkele andere vleesachtigen hadden genuttigd...

Het werd een zonnige, muzikale, gezellige, leutige, relaxte maar toch vermoeiende 1ste mei! Een eerste mei die ik nooit meer zal vergeten! Ik zal mijn best doen om deze mooie traditie ook in België verder te zetten (of desnoods kom ik terug om hier 1 mei op de gepaste manier te vieren!)

Diezelfde avond zijn we allemaal vroeg in ons nest gedoken! Het was nodig...

Na 1 mei te hebben overleefd, stond 2 mei voor de deur! Vandaag wordt er in Travnik een nieuw plein geopend. Al jaren zijn Travnik (BiH) en Leipzig (Duitsland) partners. Om deze samenwerking in de bloemetjes te zetten werd er op 2 mei in Travnik "het Leipzig plein" geopend! Na lang te hebben uitgeslapen en een uitgebreid ontbijt by chef Dario Licanin te hebben genuttigd, moest Dario zich reppen om zich klaar te maken voor de opening. Hij moest namelijk de hele dag in traditionele kledij rondhuppelen en folklore dansen ter gelegenheid van de opening.

Ik kreeg plots een SMS van mijn beste vriend Gerardo (EVS in Sarajevo) dat hij naar Travnik zou komen... Heel onverwachts maar een heel leuke verrassing! Ik kan onmogelijk beschrijven hoe ik die dag heb beleefd maar het was magisch! Dario zien dansen, Lika en Majk zien spelen met Beware, Gerardo en co gidsen door te straten van Travnik en al de mensen waarmee ik 1 mei had gevierd werden getransformeerd tot 'maten'... Ik begin mij daar echt thuis te voelen! Ik herken daar mensen op straat , ik weet al de beste en gezelligste restaurantjes zijn,... Net of ik in "Hulste tussen de bergen" rondloop! Het tofste was dat ik nu tenminste een beetje kan communiceren met Dario's ouders! Ook zij waren van de partij...

Na het hele spektakel, met vuurwerk, zetten we onze avond verder op de heuvel van Basbunar, waar we de dag ervoor 1 mei hadden gevierd, in het gezelschap van (opnieuw) rakija, sarajevsko en een zakske chips met paprika... Deze fantastische dag eindigde met een bosnische taalles gegeven door Lika: "Hoe vloeken in het Servo-kroatisch?" Meer commentaar is hier niet bij nodig veronderstel ik...

Mesecina - Goran Bregovic