My wishes...

Deze periode in het jaar is een periode van liefde, vergiffenis, luisteren, steun, elkaar graag zien, dankbaarheid,… Het is ook een periode om eens stil te staan bij jezelf en bij de dingen die je afgelopen jaar allemaal hebt uitgespookt. Misschien dingen om trots op te zijn, misschien dingen die je beter anders had gedaan. Eén ding is zeker: haal er het positieve uit, leer er iets van en ga door naar een volgend jaar! Het een periode waarin je je realiseert hoe belangrijk bepaalde mensen in je leven kunnen zijn.

Bij deze wil ik jullie allemaal een zalig Kerstfeest toewensen. (Hopelijk een witte Kerst?). Een Kerst met alle mensen die je graag ziet, een Kerst die ons doet genieten van de kleine dingen in het leven. Ik wens jullie allemaal een warme, tedere en deugddoende Kerst toe. Een Kerst die jullie energie en motivatie zullen geven om het volgend jaar nog beter te doen dan vorig jaar!

Met deze mail wil ik jullie allemaal een fantastisch 2008 toewensen! Hopelijk een jaar van liefde, vriendschap, een goede gezondheid, een diploma, een job, een lief, een glimlach, een traan. Hopelijk een jaar van nieuwe uitdagingen en spannende ervaringen. Hopelijk een jaar waar je volgend jaar trots op zal zijn…

Dit jaar ben ik er niet om deze periode samen met mijn familie en vrienden te vieren. Maar weet dat jullie allemaal een plaatsje hebben in mijn hart en dat ik enorm veel aan jullie denk!

IK HOU VAN JULLIE

Chica xxx

Vakantie?

Hallo allemaal,

Vlug nog wat nieuwtjes neerpennen vooraleer ik een weekje vakantie neem…
Dinsdagmorgen om 8u kreeg ik een berichtje van mijn mentor Armel dat mijn nieuwe huisgenoot om 9u zou arriveren… Ik vliegensvlug uit mijn bed om het huisje toch een beetje proper achter te laten vooraleer ik naar het centrum vertrok.

Mijn nieuwe huisgenoot heet Janez (Jani voor de vrienden) en is afkomstig uit Slovenië. Hij is 27. Hij doet een project hier voor 1 jaar en zal zich vooral bezig houden met het organiseren van extreme sporten (klimmen, hiking, benji-jumping,…) die het toerisme goed zullen doen hier.
Het is een beetje een eigenaardige kerel maar ik kan het wel met hem vinden. Het is natuurlijk aanpassen. De hele tijd heb ik alleen gewoond en nu moet ik “het grote kasteel” met iemand delen… Het voordeel is natuurlijk dat het huis nooit leeg is wanneer je thuiskomt. Ik zal er wel moeten voor zorgen dat ik opkom voor mijn eigen rechten! (Misschien een klein voorbeeldje: hij heeft geen computer en ik heb al het gevoel dat hij mijn computer als zijn eigendom beschouwd (hihi)… Nuja, het zal een kwestie zijn van eerlijk te zijn en afspraken te maken!)

Dinsdagavond ben ik 4 pintjes gaan halen en wat kaas en salami voor hem en mij (dit moest een klein welkomstfeestje voorstellen – aangezien we niet zoveel geld hebben, moeten we het op deze manier redden).

Donderdag was het Bajram! De helft van Mostar (Moslimhelft) lag plat. Alle winkels waren gesloten. Maar het was een heel gezellige sfeer overdag. Het was heel koud maar de zonnestralen maakten alles goed. Samen met Armel en Jani ben ik gaan rondcruisen in het stad!! Zalige, nieuwe plekjes ontdekt! Normaal is Armel altijd druk bezig en heeft hij nooit geen tijd en staat zijn gsm roodgloeiend. Vandaag was hij helemaal relaxed! Ik had hem nog nooit zo gezien!!!
’s Avonds zijn we in Abrasevic gestart, maar dat stelde niet zoveel voor. Ik was een beetje teleurgesteld in Bajram en ik wilde naar huis. Tot er zich plots een ander aanlokkelijk voorstel voordeed. Enkele meisjes zouden ons meenemen naar enkele gezellige cafés. Dusja, Jani en ik mee! Ze hebben ons meegenomen naar plekken die je als toerist nooit kan vinden… De sfeer binnen die cafés was fenomenaal!!! Een live bandje die sevdahlinke (= traditionele muziek) speelt en iedereen, mannen en vrouwen die op tafels en stoelen staan mee te dansen en zingen!!! Dat kennen wij gewoon niet in België!!! Dus mensen, Bajram was voor mij een waar festijn!

Er is hier ook iets heel merkwaardigs gebeurd: voor de mensen die Mostar kennen. Er is hier een berg met een groot kruis bovenaan! Wel er waren overal kleine vuurhaarden te zien op de berg… Het was heel spectaculair. Maar niemand weet er wat dit te betekenen had en wie dit had gedaan. Het is wel zo dat er op die berg nog altijd veel mijnen liggen. Af en toe waren er hier enorme knallen te horen. Dus waarschijnlijk zullen enkele mijnen ontploft zijn door het vuur. Misschien was het een manier om de mijnen op te ruimen? Maar op Bajram? Hm, ik weet het niet! Als ik hierover meer nieuws zou hebben, laat ik het jullie weten!

Morgenochtend vertrek ik naar Travnik om mijn lieve vriendjes een bezoekje te gaan brengen! Dario is met vanalles en nog wat bezig (school, dansgroep en andere hobbies :-( ). Maar zaterdag en zondag gaat hij niet dansen zodat hij tijd kan vrijmaken voor mij (zijn voorstel hoor!). Op maandag 7 januari viert hij Kerstmis en ben ik bij zijn familie uitgenodigd om met hen mee te vieren! Maandag vertrek ik richting Sarajevo om er mijn ‘Kerstavond compagnon’ op te halen. Ik heb waarschijnlijk wel al over Gerardo verteld. Een gast van Spanje die een project in Sarajevo doet. Tijdens de training vorige week hadden we beloofd om Kerstavond samen te vieren.
Dus ik ga hem oppikken maandag en dan keren we dezelfde dag nog terug naar Mostar en zullen we een gezellig diner klaarmaken. Op Kerstdag zelf denk ik dat we wat zullen rondwandelen in Mostar zelf…

Woensdag is DE grote dag! Woensdag moet ik om 15u in Dubrovnik zijn: Emmy en haar vriend Stijn en haar mama komen mij bezoeken voor een 5-tal dagen!!! Ik zal echt blij zijn om weer eens bekende gezichten te zien!!! Wat we allemaal gaan uitsteken die 5 dagen is voor mij nog een groot vraagteken. Dat is voor mij totaal niet belangrijk. Het feit dat ze hier zullen zijn is al fantastisch op zich! Woehoe!!!

xx

Sharing feelings and more...

Hallo beste Bloggers van het eerste uur,

Ik weet dat ik jullie al een tijdje heb verwaarsloosd, maar ik leef nog altijd hoor!!!! Laat ons zeggen dat ik de laatste 10 dagen met enorm veel bezig ben (persoonlijk en project)… Daarom hoop ik het met een lang verslag goed te maken…

Vorig weekend heb ik mij vooral bezig gehouden met het vertalen van de website van Het Kompas in het engels… Het Kompas is een centrum voor drugsverslaving. Zij werken op gelijkaardige manier zoals hier in Mostar. Vandaar dat het kan handig zijn om ideeën uit te wisselen… Als ontspanning werd er ’s avonds uitgegaan, dit werd vergezeld met de gepaste mate alcohol natuurlijk!!!

Vorige week zondag heb ik Miram ontmoet. Miram is een jongen waarbij Jelle en ik vorig jaar zijn blijven logeren toen we op bezoek waren in Mostar! Ik was al een tijdje op zoek naar hem, maar had hem nog niet kunnen traceren. Plots staat hij vorige week voor mijn neus in Abrasevic… Hij zag er goed uit! Het was een blij weerzien!

Maandag was een slechte dag gelukkig is het maar bij 1 dag gebleven… Na een slaaploze nacht, stond Martijn (EVS’er van Hoarelbeke in Konjic) dinsdagmiddag in Mostar!!! Omdat we samen een training/seminar moeten gaan volgen in Crikvenica (aan de kust in het noorden van Kroatie) moesten we woensdagmorgen om 6u30 al in Mostar een bus nemen. De training was van woensdag tot zondag. We werden er woensdag om 19u in het hotel verwacht. Vandaar dat hij al 1 dag eerder in Mostar was… Eindelijk eens in het westvlaams tetteren en ne keer goed gaan eten; wat moet ne west vlaming nog meer hebben??? ’s Avonds zijn we een stapke gaan zetten met Mirko en Adam. Rond een uur of 4 zagen we ons bed!!! We hadden in het hotel (hier dichtbij) gevraagd of ze voor een taxi konden zorgen om 6u. Je kan natuurlijk al raden dat we ons hadden overslapen. Gelukkig belde het hotel om 6u10 waar we bleven… hihi!!!

Niet wetend wat we van de training moesten verwachten, vertrokken we voor een bustocht van 12u naar Crikvenica!!! De hele weg reden we langs de kust. Ik kan jullie verzekeren beste lezers… HET WAS DE MOEITE!! De kroatische kust is prachtig! Martijn hield zich bezig met zijn onvoldoende nachtrust in te halen, ik kon mijn ogen onmogelijk sluiten. Al dat moois kon ik gewoon niet missen!
We kwamen iets later dan 19u aan in het hotel, iedereen was er al! 2 begeleidsters en 12 vrijwilligers. De meesten waren uit Frankrijk, iemand uit Duitsland, Spanje, Noorwegen, Italië en natuurlijk de 2 zotte Belgen! Iedereen deed een EVS project in de Balkan: Kroatie, Bosnie, Macedonie, Montenegro, Servie!
De training was ongelooflijk! Er zijn gewoonweg geen woorden voor! Veel kennismaking hadden we niet nodig! Na nog geen uur had ik al het gevoel dat ik die mensen al mijn hele leven kende… De sfeer zat er onmiddellijk in! Na het avondeten hadden we een korte introductie en daarna kon onze avond starten. Aangezien de bar in het hotel sloot om 23u en we dus nog maar 15 minuten hadden, besloten we om onze voorraad voor de avond in te slaan en de lobby als ‘living’ op te eisen… haha!!! Dit was pas een echte kennismaking!!! Je kan het beste kennismaken met mensen als je op je gemak kan zitten met een pintje in de hand! Naarmate de uren verstreken werden het aantal mensen in de ‘living’ kleiner en kleiner tot het 5u30 werd en we maar met 4 meer overschoten! Ik jeunde mij zodanig dat ik niet wilde gaan slapen!! Tussen 8u en 9u werden we aan het ontbijt verwacht!

De volgende dagen zouden op een gelijkaardige manier verlopen ;-) Jullie zullen waarschijnlijk wel denken dat je met zo weining slaap niet kan participeren in een seminarie. Wel, ik moet zeggen dat de creativiteit wordt bevorderd als je weinig slaapt!! Nee, het semenarie heeft onder het tekort van slaap niet geleden. Integendeel, de sfeer zat er dubbel en dik in!!! Het was een weekend van insiders, zingen, flauwe moppen, pintjes en rode wijn, weinig slaap maar vooral een weekend van ‘sharing feelings and more…’ (insider)! Net alsof iedereen uitgelaten was, eventjes gevlucht van het project en het projectland en gewoon samen onze ervaringen delen… Met andere woorden, gewoon eens onder de Europeanen!

Ik vind het echt spijtig dat ik het gevoel van de voorbije dagen en de vele insiders niet op dit blog kan beschrijven. Ik weet alleen 1 ding: ik heb zalige mensen leren kennen en de drang om 1 ieder in zijn (project)land te gaan bezoeken is dan ook heel groot! Om nog maar een klein voorbeeldje te geven: waarschijnlijk vier ik volgende week kerstavond met Gerardo (een Spanjaard die in Sarajevo zijn project doet)… We zijn allemaal een soort van kleine EVS familie geworden…

Zaterdag op zondag werd er zelfs niet geslapen (het was veel te leuk) en daarbij we moesten onze bus al om 8u halen… We hadden een hele dag om te slapen! Het zou de Balkan niet zijn als we geen bus om 8 zouden hebben… De eerste bus naar Split kwam pas om 10u! Mijn ogen vielen bijna ter plaatse toe! Toen we uiteindelijk op de bus van 10u zaten, bleek dat het niet de juiste maatschappij was en moesten we nieuwe ticketjes kopen… amai!!! We voelden al op de bus dat we in een groot gat zouden vallen eens we terug zouden zijn in Mostar en Konjic: weg van onze nieuwe maten, weg van die zalige sfeer, weg van alles… En dit gevoel werd ook realiteit!

Uiteindelijk zijn we om 21u in Mostar aangekomen gisterenavond. Maar natuurlijk had Martijn geen bus meer naar Konjic op dat uur. Hij besloot dan maar om nog een avondje langer in Mostar te blijven. Na het afzetten van de bagage thuis, besloten we wijzelijk om ons fantastische voorbije dagen met een pintje af te sluiten ;-)

PS: al mijn foto's van het seminarie kan je via picasaweb vinden... Link staat op het blog!

Vooruitgang met Letu Stuke

Hallo beste vrienden van het blog,

Vandaag is het een stralende dag! Na 3 dagen van natte voeten en koud hebben, is deze dag meer dan welkom!
Dit weekend was echt op het gemak. Ik heb wat tijd genomen om orde op zaken te stellen en wat tijd voor mezelf! Ik heb al mijn papieren een beetje in orde gebracht, de gesprekken die ik tot nu toe gehad heb uitgeschreven, nagedacht over hoe ik hier mijn tijd in het centrum nuttig kan besteden zonder mensen zoals Vera te kwetsen, nagedacht over wat de eventuele mogelijkheden kunnen zijn om iets te doen met die gasten van de community, mijn financieën in orde gebracht, de taal gestudeerd en als laatste (maar het meest belangrijke) heb ik een lang, lekker, lui bad genomen… Mijn gerimpeld vel moest mij het teken geven dat het genoeg was geweest ;-) Als afsluit van mijn luie, maar productieve weekend, mocht een romantische film en een zak chips zeker niet ontbreken!

Maandag, het begin van een nieuwe (werk)week. Regen, regen, regen! Ik moet zeggen dat zo’n weer hier heel deprimerend op je gemoed werkt. Je hebt totaal geen zin om op staan, laat staan om ook maar één voet buiten te zetten. Mostar leek één groot zwembad! De straten zijn meren geworden. Ik heb nu al 4 keer het geluk gehad niet meer te kunnen ontsnappen aan een douche gecreëerd door voorbij razende auto’s. Echt je kan NIETS doen. Ze passeren en het water spat tot op de huizen. En ik loop daar natuurlijk op het voetpad ;-) Je moet je lot gewoon ondergaan. En gegarandeerd heb je natte voeten! Overal liggen grote plassen en je kan er onmogelijk omheen. Ik heb eens berekend hoeveel tijd je hier verliest door te slalommen rond de plassen en rond de auto’s die zomaar ongegeneerd op het voetpad staan geparkeerd… Ongelooflijk!

Maar algauw bleek dat het een mooie dag zou worden. 10 minuten nadat ik in het centrum was aangekomen, stond Dr. Juric voor de deur. “Stap in, we gaan ontbijten!” Vergezeld van Dr. Juric en een bewoner van de community trokken we naar één of ander restaurant (rond 10u in de morgen – super é). Ik kan het echt goed vinden met dr. Juric! Hij kan een beetje engels (maar net niet genoeg zodat ik ook wat moeite moet doen om servo-kroatisch te spreken), hij verstaat mijn frustraties ivm Vera, hij begrijpt mijn positie en hij is supervriendelijk! Samen met hem ben ik op zoek gegaan naar mogelijke uitwegen en naar mogelijk dingen die ik zou kunnen verwezenlijken in het centrum. Ze zouden de organisatie willen herorganiseren en meer structuur geven. Momenteel is alles een beetje chaotisch wist Dr. Juric mij te vertellen (alsof dat iets nieuws voor mij was ;-))!

Dit is Dr. Juric: een geweldige man met het hart op de juiste plaats!

Er is ook geen duidelijk lijn wat het functieprofiel betreft. Als ik het goed begrijp zijn de taken van een verpleegster en een sociaal werkster en de taken van een sociaal werkster en van een psychiater of dokter soms door elkaar geweven. Ook het tekort van een psycholoog in het centrum zorgt ervoor dat de sociaal werkster niet altijd haar werk kan doen als sociaal werkster… Ik zou moeten helpen om wat meer structuur in het centrum te brengen en een duidelijker kader te schetsen wat het functieprofiel van één ieder betreft! Ook werd mij de vraag gesteld om mij vooral te focussen op het centrum vanuit het opzicht van een psycholoog. Zodat het ook duidelijker wordt dat de nood aan een psycholoog HEEL groot is. Zou dit wel een vacature kunnen zijn???? Haha, Chica’s CV en sollicitatiebrief zullen klaarliggen!!

In de namiddag ben ik naar de community getrokken. Iedereen lag te slapen toen ik toekwam (zoals ik al had gezegd, het is geen weer om op te staan, laat staan om ook maar 1 voet buiten te zetten!). Robyn was niet meegekomen dus ik moest mijn plan trekken om met hen te communiceren. Maar we hadden toch een leuke babbel, maar alles ging op het gemak. Ik voel mij nog niet direct geneigd om al diepgaande gesprekken met die mannen aan te gaan. Ze moeten al genoeg praten met de psychiater en de sociaal werkster EN mijn taal is totaal nog niet goed genoeg om serieuze gesprekken te voeren.

Leen Verraest (bedankt Leen!) bracht mij op het lumineuze idee om met hen enkele ‘non-verbale spelletjes’ te spelen… Op die manier kan je hen ook beter leren kennen en is de taal niet echt een probleem! Ik had dit dus helemaal tot in de puntjes voorbereid. Ik was een beetje bang dat ze het te kinderachtig zouden vinden, maar ik kon het maar proberen. Maar op het moment dat ik zag dat er echt NIETS met die mannen was aan te vangen, laat staan om met hen spelletjes te spelen, zal ik het idee houden voor volgende week. Toen ze hoorden over mijn voorbereiding vonden ze mijn ideeën geweldig en kijken ze er al helemaal naar uit om dit volgende week in de praktijk om te zetten! Ik heb hen wel gevraagd om alvast eens na te denken en een voorwerp te zoeken die hen op één of andere manier als persoon kan omschrijven…

Ik speel ook met het idee om er enkele workshops te organiseren. Ze vonden dit SUPER!!! De volgende voorstellen zijn uit de bus gekomen: een workshop rond kunst, schilderen,… (hiervoor kan ik Robyn gebruiken – zij is een kunstenares), een workshop mbt muziek en muziekinstrumenten maken (als iemand mij hierrond tips kan geven?), een workshop rond computers en hoe ze hiermee moeten werken (kan interessant zijn wanneer ze in de toekomst een job zoeken) en een workshop rond de engelse taal (tevens ook belangrijk bij het vinden van een job!)… De zijn de eerste ideetjes, een verdere uitwerking zal volgen…

Met een tevreden hart ging ik de avond tegemoet!!! Op het programma stond een optreden van LETU STUKE. Eén van mijn favorieten in de bosnische muziek! Sommigen onder jullie zullen hun muziek wel kennen (Sutis (cfr. Boracko Jezero deze zomer) – Minimalizam – Sunce - …) Samen met Mirko en één of andere duits trok ik naar een discoclub waar het optreden doorging. Een enorme disco onder de grond!! Fantastisch! Maar met dienen duits scheelde er iets. Hij stond de hele tijd met zijn ogen toe! Ik had 3 analyzes: of hij is stomdronken, of hij is doodmoe, of hij mankeert enkele vijzen… Een definitieve conclusie over die mens zal ik trekken na een tweede ontmoeting (of misschien een derde)!

Ik weet dat het weer een ferme brokke is om te lezen maar toch nog even dit: ik heb juist een mailtje gekregen en volgende week woensdag 12 december tem zondag 16 december word ik in Kroatië verwacht voor één of andere training… Ik hoop dat dit wat de moeite wordt!!! Super toch een project doen met EVS???

Verhuizen en zoveel meer...

Hallo allemaal,

Donderdagnamiddag, na de taalcursus, stonden mijn koffers gepakt om OPNIEUW te verhuizen. Hopelijk is het dit keer de laatste keer. Net als 20 dagen geleden regende het enorm! Perfect weer om met je bagage te sleuren! Ik had gehoopt dat Armel mij zou kunnen komen halen met zijn auto, maar niets was minder waar natuurlijk! Dan ben ik maar op zoek gegaan naar een taxi! Er zou mij iemand komen ophalen aan het Pavarotti center (200m van mijn appartement). Ik naar daar met een valies, een trekrugzak, een sporttas, een beautycase, mijn laptop en mijn sjakosj (handtas voor de niet-westvlamingen) waar ik alstublieft een klein half uur op de taxi heb staan wachten in de gietende regen! Op den duur ben ik met mijn ‘miserie’ beginnen lachen (wat moet je anders doen?). De taxichauffeur was supervriendelijk! Mijn nieuwe woonst is gelegen helemaal aan de andere kant (kroatische kant) van de stad! De smalle straatjes en slecht geparkeerde auto’s zorgden ervoor dat de taxi mij op 500m van het huis moest afzetten. Daar stond ik toen weer in de regen met alle bagage ;-)
Stara Ilička 18a! Verscholen tussen huizen, tuinen en smalle straatjes en omgeven door een immense tuin en een riviertje, verscheen het enorme huis waar ik hopelijk de rest van mijn project zal kunnen wonen. 3 stappen in dit fantastische huis en ik was alle pijn, tsjolen en nattigheid vergeten. Het was de bedoeling dat ik hier voorlopig zou samenwonen met een student van Brcko totdat de andere EVS vrijwilligers zouden toekomen. Maar hij was weg (waarom weet ik niet)!

Beste mensen, ik woon hier dus heel alleen in een klein kasteeltje! 3 grote slaapkamers met elk een balkon, een badkamer MET bad en 2 lavabo’s, een keuken MET oven en een supergezellige living (salon EN eetkamer). Het huis zelf wordt omringd door een prachtige tuin en overal rondom zie je fruitbomen en hoor je de rivier kabbelen… (Ik verlang al tot het iets warmer is om een barbecue te geven… hihihii). Ik voelde mij voor 1 avond een echte princes!

Woensdagavond (was frustratiedag) ben ik vroeg gaan slapen. Donderdag ben ik niet naar het centrum geweest: ik had taalles aan de unief en ik moest verhuizen. Donderdagavond ben ik een pintje gaan drinken met enkele gasten. Vrijdagmorgen ben ik met nieuwe moed en helemaal opgeladen naar het centrum gegaan. Ik had met niemand afgesproken. Ik zou wel zien hoe ik mijn tijd zou vullen. Ahwel, het was de eerste keer dat ik een interessant gesprek heb gehad met iemand in het centrum.

Oliver is een ex-gebruiker die nu in het centrum werkt samen met Zeljko. Ik vroeg hem of ik hem enkele vragen kon stellen. 2 uur later zaten we nog altijd te tetteren. Ik ben heel wat te weten gekomen over het centrum maar ook over zijn persoonlijk leven en zijn eigen ervaringen als gebruiker!!! Enorm interessant! Rond 12u30 kwam Vera toen en konden we terug koffie of thee gaan drinken in het shoppingcentrum ;-) Ik vrees dat ik mij bij haar zal moeten neerleggen en gewoon andere manieren zoeken om in contact te komen met anderen! Het lukt mij wel! Bedankt allemaal trouwens voor jullie aanmoedigende woorden.

Gisterenavond (vrijdag) had ik een soort van blind date met ene Mirko. Hahaha ik had een foto van hem gezien en we hadden afgesproken voor een kiosk in het centrum. Ik was op tijd; hij natuurlijk niet (als een echte Bosniër betaamd). Plots zie ik Fedja (die kerel waarmee ik naar Split ben geweest). Hij had blijkbaar ook met Mirko afgesproken. Ik was opgelucht! Mirko is een zalig iemand!!! Een echte kunstenaar. Hij is dichter! Maar als je het mij vraagt verkiest hij mannen boven vrouwen (als jullie begrijpen wat ik bedoel…)! Maar ik heb mij super geamuseerd gisteren. Hij heeft me aan massa’s bekende schrijvers, schilders en dichters voorgesteld! Een beetje een vreemde wereld voor mij maar daarom niet minder interessant. Daarna zijn we met z’n drieën een film gaan bekijken in een grote schouwburg! Deze week gaat er hier een filmfestival door! Om 19u was de premiere. Natuurlijk massa’s volk. Wij zijn naar de film van 21u30 geweest… GEEN KAT!!! We hadden dus die immense theaterzaal voor ons drieën!!! Vergezeld van een glas rode wijn praatten we na over de fantastische film die we hadden gezien…